.

Tuesday, May 11, 2010

සිතීමට යමක්....


@b_q~{ cQn~wny nQr\mly nQrvq&y,,,

uwOr# qBqQv| wl@yhQ kYQs~wO pRvr\ sv#nQ sQyv@shQ @n~p`l @q~XsWm`@v| pQhQtQ kQBRl~vw~pRr nm|vR nQl~vn~ sr#s`r gh@k`L @kw~ vwO ml~Pl vlQn~ brvRNR sWwl k[E g#t shQw sm^q~{Qmw~ r`j{`nQyk~ vQy. em rj pvR@l~ s#p sm|pw~ xOk~wQ vQ[QmQn~ sQtQ sRq~@q`~{n nm| vR pQyrjwOmn~ vQsQn~ @q~XgONQk vQpr\y`synt o@r`w~wO @qn a`k`r@yn~ sR@K`~p@x`~gQ rm&, sRrm& sRx y#yQ m`LQg`vn~ wOnk~q otRn~n hQmQ sQq~{`r\} kOmr#n~ @vw iqQ krv` wQbQNQ. @y`vRn~ vQ@yhQ psR@vmQn~ sQtQ sQqEhw~ kOmr#n~ wmnt apYm`N rj s#p km| s#p vQ[Wmt pv` avs~}`v wQbQyqW sQylE sRK vQhrN @mn~m wmn~@g~ kOlENR gON@yn~ @hbQ @pm|br wr#N r$mw~ pYQym|bQk` y@s`~{r` kOl kOmrQy sQMQwQ sRrwl~ pRw~ r`hRl kOmr#n~ a`qW vR sQylE sm|pw~ aUym @hlR @kL pQVk~ @ls slk`, wr# b#b@Ln m{&m r`wYQ y`m@yhQ Cn~n a#m#wQ smg kn~}k, asR pQtQn~ rj m#qEr# @q`rtR@vn~ rhsQgwv nQk~m @g`s~, rj kOmr x`v@yn~ mQqW q#lQ

rFvRl~ b` ks`vw~ h#[ w`ps xQk;Rvw~vyt pw~vRh. un~vhn~@s~@g~ uwOm| @c|wn`v vR@y~ wmn~ vhn~@s~q nQvn~ mg s`k;`w~ @k`t @gn @l`~swOntq e~ m`gr\yt LM`vWmt upk`r vWmy.

s`r`sA@K& kl~p lk~;yk~ pRr` qs @pr#m| qm| pQr$ un~vhn~@s~ sQqEhw~ w`psy`Nn~ @ls aX~vn~} @hvw~ a#swO @b`~{Q v^k; mRl@yhQ qE;~kr kYQy` krmQn~ bvRn~ vdQmQn~ sQtQyqW avs`n ilk~ky vR bRq~{Q pYx`vy kr` eL#B bRq~{w~vy s`k;`w~ kr gnR l#bR @s~k. sm&k~ sm|@b`~{Qyt pw~vR @s~k. sr\vZw` Z`ny, a`r\ysw&w` Z`Ny, bRq~{w~vy s`k;`w~ krgnR l#bR @s~k. @pr a`w~m sQy qhs~ gNnkqWq un~vhn~@s~ pRr#qE pRhRNR @k`t @gn a` a`{&`w~mQk qQyRNRv, enm| bRq~{Q vQk`Xn@yhQ uc|cwm prQnw vQksQw avs~}`vt pw~vWm bRqE bv l#bWm @ls s#l@k~. un~ vhn~@s~ @m@ls lb`gw~ a`{&`w~mQk qQyRNRv @k`wrm| @X~Y;~Tq kQv@h`w~, evn~ vQXQ;~t ww~w~vykt pw~vWmt kvr mQnQskOtvw~ @qvQykOtvw~ bYh~mykOtvw~ @n`h#k~@k~my. un~vhn~@s~t e~ uwOm| m`gr\y @pn~v` qEn~ kQsQm @qvQykO, bY`h~mykO, m#vRm|kr#vkO, @h`~ g#lvRm|kr#vkO @n`vWy. eb#vQn~ XY`vkyn~ un~vhn~@s~ h[En~vn~@n~ awQm`nR;&, @q~v`wQ@q~v, bYh~m`wQ bYh~m uwOmkO @lsy. un~vhn~@s~ wOL acQn~w&vRR, asmsmvR gON sm|pw~wWn~ pQhQtQ@y~y. sAyRk~w nQk`@y~ @q~vsAyRk~w@y~ "sm|bRq~@{`~ qWpqA @stQT`" ynR@vn~ s[hn~ vn awr, ehQ aqhs sm|bRqErj`Nn~ vhn~@s~ @qp` a#w~wvRn~ awr @XY~;~Ty` ynRyQ. ekW sAyRk~wQ@y~ "uj~j`nn~q sRwY@y~ q#k~@vn~@n~ "md qQ@yhQ htgw~ pQyRmk~ ym|@s~ jl mtQtm ik~mv` udt mwOvW avRw~ pQpW vr~N@yn~, sRgn~{@yn~ bbLn~@n~q, e@s~m bRqEn~ vhn~@s~q mQnQsRn~ awr jnQwv @XY~;~Tw~vyt pw~vR bvy.

bRqErj`Nn~ vhn~@s~ pAcnWvrN {mr\w` ytpw~ @k`t, {&`n vd` wYQvQq&` upqv` anRw~wr sm&yk~ sm|@b`~{Qyt p#mQNQ b#v| @q~Xn` kL @s~k. "mh`sWhn`q sRwYy" t anRv un~vhn~@s~ kQsQqE w#@nkqW kQsQqE avs~}`vkqW kQsQvkt @h`~ km|p` @n`vn cwOr\@@vX`rq&@yn~, qs vQ{ Z`N bl@yn~ pz~c Z`N gON@yn~ yRk~wvR bvtq sn`} @v|. "mh` mAgl sRwY@yhQ" s[hn~ "pRtQTs~s@l`~k {m|@m|hQ cQw~wAys~sn km|pwQ a@X`~kA vQrjA @KmA - ewA mAgl mRw~wmA" mAgl k`rNy vn~@n~ bRqEn~vhn~@s~ kQsQvQtk l`xy, al`xy, yss, ays, nQn~q`, pYXAs`, qEk, s#p, jy, pr`jy a`qWvR kQsQqE {mr\w`vkt @n`s#@ln gwQ s~vx`v a#wQ bvyQ. un~vhn~@s~ a;~T vQq&` ps@L`s~ crN {r\mw` (pY`wQ@m`~k~; sAvr sWly, in~qYQy sAvr sWly, j`grQy`nR@y`~gy, hQrQy,bhRXY#wx`vy, s~m^wQy, pYZ`v, @x`~jn@yhQ mw~z~kqEw`v, XYq~{`v, ow~p~p, vWr\yy, pY}m {&`ny, q~vQwWy {&`n, w^wWy {&`n, cwOr\} {&`n vX@yn~ spQr#NR bv kQy#@v|. x`g&vwOn~ vhn~@s~ vQ@X~; Z`N atkQn~q crN {mr\, ps@L`skQn~q sm|pRr\NvR @hyQn~ "vQj~j`crN sm|pn~n" vn b#v| bRq~{ vn~qn` "iwQpQ@s`....." g`}`@vhQ s[hn~ @v|.

un~vhn~@s~ wm uwOm| p#v#w~mt srQln @s~ @q~Xn` kLh. un~vhn~@s~@g~ kYQy` kl`py h` vcny awr sm`nw~vyk~ enQs` k#pW @pnQNQ. bRqEn~vhn~@s~ vq`L {mr\y "y}`v`qW w}`k`rW y}`k`rW y}`v`qQ" vQy. enm| @q~XQw {mr\@y~ mRl yhpw~y. m#q yhpw~y. agyhpw~y.

pYZ`sm|pn~n sw~vy` (mQnQsRn~) bRqE qh@mhQ sw&w`v vth` gw yRwO y#yQ "pc|cw~wA @v|qQwb|@b`~ vQz~kqRhW" ynR@vn~ un~vhn~@s~ vq`Lh. bRqEn~vhn~@s~ {mr\ @q~Xn` @k`t vq`@L~ mnR;&yn~ vn ap nQwrm a{Q;~T`nXWlWv,vWr\yvn~wv, pYZ`vn~wv, mn~@q`~w~s`hW @n`vW, nQq~q`XWlW @n`vW, km|m#lQ @n`vW ktyRwO kL yRwO bvy. qQyRNRvR mnsk~, qQyRNR krgw h#kQ mnsk~ a#wQ sw~vy` mQnQs` pmNk~ b#v| un~vhn~@s~ @q~Xn` kLh. e@s~ nm| ap krn kQyn k`r\yyn~ uw~s`hvn~wv @n`krn~@n~ a#yQ? "{m|mpq@y~ "bRq~{ @q~Xn`vl s[hn~ vn~@n~ "wmn~ hQst wm awmy - @svn#l~l" @lsy. "aw~w`hQ aw~w@n` n`@}` @k`hQ n`@}` p@r` sQy` ynR@vnQ.

bRqE qh@m| vQv^w bv bRqE qhm k`htw~ vQv^w qhmkQ. "e~hQ ps~sQk" ynR a#vQw~ bl` sRqEsR nm| pQLQgn~n kQyyQ. @myt kqQm nQqsRn @ls q#k~vQy h#k~@k~, eqvs @@jn nQgN~Tn`} pRw~w nm|vR X`s~w^vry`Nn~ vhn~@s~@g~ blgwO q`yk up`lQ pYxSvry` bRqEn~ vhn~@s~ smg vQv`qyt p#mQNW@m| avs~}`vyQ.

@@jn`gmt imhw~ xk~wQmw~v k#pvW sQtQ up`lQ pYxSvry` mn` @p_r#;@yn~ awQ XSr k}Qkw~v@yn~q @hbQ pRq~glykO vQy. up`lQ pYxSvry` bRqEn~vhn~@s~ smg pYsQq~{ vQv`qykt yn b#v| as` q#ngw~ @@jn a`gm| n`yk nQgn~Tn`}pRRRw~wt a#wQ vR@y~ nQm|hQm| n#wQ swOtkQ. mk~nQs`q yw~ wmn~@g~ smWpwm anRgY`hkvR up`lQ aq qQn bRqEn~vhn~@s~ h` pYsQq~{ vQv`qyt @g`s~ anQv`r\y jygYhNyk~ lb` @gn p#mQNW@mn~ @@jn smy @q~X@y~ pYclQw vWmt vQX`l anRblyk~ in~ LM` vn b#vQnQ. e@hw~ sQwS@q~ @n`sQqE vQy. bRqEn~vhn~@s~ abQyst avRw~ un~vhn~@s~ @vwQn~ bRqE qhm XYvNy kL pYxSvry` e~ @k@rhQ @m`nwrm| p#h#qE@N~q yw~ @@jn smy awh#r bRqE qhm v#L[ g#nWmt avsr p#wO@v|y. "mj~k{Qm nQk`y "up`lQ sRw~w@yhQ" bRqEn~ vhn~@s~ up`lQ g^hpwQy` @m@ls a#mwS b#v|Q s[hn~ @v|.

"g^hpwQy ob v#nQ @@jn XY`vkykO @m@ls ik~mn~v ktyRwO @n`kL yRwOy. hQw`mw` ktyRwO krn~n. ob @wr#vn~ srN yn~@n~ nm|, @pr xk~wQmw~v sQtQ wmn~@g~ X`s~w^vry`tq @g_rv krn @ls anRX`sn` kL @s~k. bRqEn~ vhn~@s~@g~ uw~wrWwr bv @m| pYk`Xy wOLQn~, eq` an&`gmQkyn~@g~ pv` pYXAs`v, @g_rv`qry LM` kr g#nWmt @h~wO vQy.

bRqEn~ vhn~@s~ kQsQvQtk wm mwym nQv#rqQ mwy y#yQ ek @hl` e~w~wO g#n~vWmt av{`rN@yn~ pYk`X @k`t n#w. un~vhn~@s~ s`kc|C` mgQn~ kr#NR vth` qEn~ awr, a#w#m| avs~}` vlqW vQvQ{ wkr\, vQwkr\ mgQn~ aq`L sQq~{Qn~ p#h#qQlQ kr qEn~ @s~k. wmn~vhn~@s~ vQsQn~ @q~XQw {mr\y nQv#rqQ @ls @w~r#m| gnR l#bR@v| nm| pmNk~ pQLQg#nWm vrqk~ n#w#yQ p#vsR @s~k. nvarh`qW bRqE gON awr "arhA" yn mRl~ gON`Agy prQqQ bRqEn~ vhn~@s~ rhsQn~vw~ pv| @n`kLh. rhwn~ vhn~@s~l` pv` arhA yn pqyt b[En~vR XY`vk pQrQskQ. bRqE p@s~ bRqEvr#n~ k`yQk, v`csQk gwQ p#vwOm| h` yhpw~ m`nsQk sQwOvQlQ q`myn~ @gn~ pQrQsQqE x`vyt pw~ vRvn~ vn~@n~y.

bRqEn~ vhn~@s~ @b`~{Qsw~v av{Q@y~ ptn~m "a`jQv;~tvw sWly" a`rk;` kL uwOmkO vX@yn~ wYQpQtk@yhQ s[hn~ vn~@n~y. ssR@n~ p#vQqQ vn XY`vky` bRqEn~vhn~@s~ pQLQb[v y}`v@b`~{y lb` gn~@n~ ar\hw~ x`vyt eL#BW@mn~ psRvy. (cRl hw~}Qp@q`~m sRwYy) un~vhn~@s~ vq`@L~ wmn~ vhn~@s~w~ {mr\yw~ pQLQb[ hrQ v#thWmk~ lbn~n nm| ey pYw&k;@yn~ lb` gw yRwO bvy. bRq~{ - {m|m - sAG yn "rw~nwYy" hN g$ rwYA @s~ prm pvQwYy y@mkO pQrQsQqE rwYA lb` g#nWmt s~vr\Nkr#vkO - rwYA XQl~pQ@ykO kr` @g`s~ em rwYA nQym rwYA q#yQ prWk~;` @k`t vth` gn~n` @s~ pLmRv bRqE qhm a{&ynyt lk~@k`t, ehQ nQv#rqQ x`vy pQLQb[ pYw&k~;v s$hWmt pw~vWmt h#kQ@v| nm| pmNk~ pQLQgn~n` @ls bRqEn~ vhn~@s~ vq`Lh. nQr\ml bRq~{ @q~Xn`@vhQ a#wQ @mkW nQrvq&w`v ssR@n~ v&`p~wQytw~ b#bLWWmtw~ @h~wO k`rk vQy.

bRq~{ {r\my wOLQn~ sm`j@y~ s$m kOlyktm sm`jpAwQyktm sm`n`w~mw`vyk~ @pn~v` qW@mn~" "pYj`wn~wYv`q @y~" sm`rm|xky`Nn~ vn~@n~q bRqEn~ vhn~@s~m y#yQ nRwn vQq~vwOn~ p#ssRm| shgwv @pn~v` qW a#w.

eqvs x`rwWy k`n~w` pk~;yt sm`j {r\mw` @mn~m kOl s#k#s~m anRv sm`jyWy ayQwWn~ nQym`k`r@yn~ xOk~wQ vW[Wmt a#wQ idkd a#hQrW wQbQN. e@hw~ bRqEn~vhn~@s~ mh`pYj`pwW @g`~wmW a#wOU sR@p~k~;`k`mQ k`n~w` prpR@r\ nQqhs~ ayQwQyt s`v{`nv svn~ qW "@m@hNQ xQk~;RNQ X`snyk~" pQhQtRvWy. "@}rQg`}`vl" s[hn~ prQqQ rhw~ @m@hNQn~ vhn~@s~l`@gn~ sm|bRq~{ X`snyt sQqE vR @s~v`v apmNy. vsr @qqhs~ pn~sQyyk~ pmN p#rNQ anRrpRr jyXWY mh @b`~smQ[`Nn~ vhn~@s~ XWY lAk`vt v#dm krnR l#bR@v|, a@X`~k`{Qr`jy`@g~ qQyNQ sAGmQw~w` rhw~ @m@hNQn~ vhn~@s~@g~ pR@r`~g`mQw~v@ynQQ. @b`~{Q a`gmny nQs` XWY l`AkQk sAs~k^wQ@y~ n@v`~qyk~, pQbQqWmk~ a#wQvWm @k@rhQ ey vQX`l vX@yn~ blp` a#w.

@l`v o|n$m jgwkO qmny kL h#kQ cQw~w Xk~wQ bl@yn~q , kQsQvkOt sm`n kL @n`h#kQ s^q~{Q bl@yn~q, wOn~@l`~ky`@gn~m pRqsw~k`r lbmQn~ gr# bRhRmnt p`wY vR ap mh` wQ@l`~gOr# sm|m` sm|bRqErj`Nn~ vhn~@s~ nmQn~ vhn~@s~@g~ qm|@qsW@m| k`r\y@y~qW iw` qEr b#h#r gmn~ pv` v#dm krnR l#bR@v| p`gmnQnQ.

mh`c`r\y vl~@p`l r`hRl hQmQ rcQw "bRqEn~ vq`L {r\my" gYn~}@y~ pLmR prQc|@C~q@yhQQ "mj~k{Qm nQk`@y~ - 140 v#nQ sRwY@y~ upRtnyk~ @m@ls vQgYh @k@r\. (Yey avX& prQqQ @ktQ @k`t @mhQ bh`lmQ)

"x`g&vwOn~ vhn~@s~ vrk~ mg{ rt vdQn~n`hR ek~ rFyk~ rjghnRvr kOBl~ hlk nv`w#n~ gw~h. (ekl kOBlEn~@g~ X`l` @l`kOy, nQhVy. XYmNyn~q prQbY`jkyn~q , bRqEn~ vhn~@s~q c`rQk`@v| @y@qq~qW kOBl~ h@lk rFyk~ gw@k`t a#wQ b#v| @p`w~vl s[hn~ @v|.

eqQn un~vhn~@s~t klQn~ ehQ p#mQNQ wr#N p#vQq~@qk~q e~ rH ehQm vQsWy. @q@qn` ovR@n`vRn~ @n`h[Enn~@n`~ vRh. p#vQq~q`@g~ pQLQ@vL qEtR w}`gwyn~ vhn~@s~, @m| wr#Ny`@g~ irQyv| yhpw~y. m` @m`hRt k}` kL@h`w~ @y@hk#yQ sQw`, xQk~;Rv ob gQhQ @gyQn~ nQk~mR@N~ kvrkO u@qs`q? ob@g~ X`s~w^vry` kv@rk~q? ob k#m#wQ k`@g~ {r\mytq#yQ vQmsRh.

a#v#w~nQ, X`k& kO@lyn~ p#vQqQ vR @g_wm nm| XYmN @k@nk~ @vwQ. e~ x`g&vwOn~ vhn~@s~ ar\hw~y. sm&k~ sm|bRq~{y. un~vhn~@s~ m@g~ x`g&vw~ X`s~w^vry`Nn~ vn awr, mm un~vhn~@s~ u@qs` p#vQqQ vR@ymQ. mm un~vhn~@s~@g~ {r\myt k#m#w~@wmQ.

e~ x`g&vw~, ar\hw~, sm&k~ sm|bRq~{yn~ vhn~@s~ q#n~ s`vs~}Q ngr@yhQ v#d @v@sn~@n`~y . m` kQsQ qQ@nk, e~ x`g&vwOn~ vhn~@s~ q#k n#w. @n`h[EnmQ"

@m| apYkt wr#Ny` gQhQ@gyQn~ nQk~m wmn~ u@qs` p#vQqQ vW a#wQ b#v|, bRqEn~ vhn~@s~t v#thQN. e@hw~ e~ bvk~ @hLQ @n`kL un~vhn~@s~, "xQk~;Rv mm obt {r\my @q~Xn` krmQ. as` @m@nhQ krnRR m#nv#yQ vq`Lh. ik~bQwQv bRqEn~ vhn~@s~ ohRt m`h#MQ {r\m@q~Xn`vk~ p#v#w~vRh.

wm` smg @m@wk~ k}` k@L~ {r\m@q~Xn` k@L~ bRqEn~ vhn~@s~ b#v| pRn~kOs`yQ nm| vR @m| wr#N xQk~;R pYv^jQwy`t v#thR@N~ mQn~ psRvy. vh`m hRns~@nn~ n#gQt bRqEn~ vhn~@s~@g~ @qp`mRl v#[ v#tW @n`q#nWm nQs` "a#v#w~nQ" yyQ a#mwWm g#n sm`v il~lWy. ik~bQwQv wm`t upsm|pq`v @qn @ls ay#q sQtQ@y~y. xQk~;R upsm|pq`v lb`qWmt p`wYy h` sQvRr# avX& b#v| bRqEn~vhn~@s~ p#vsR@yn~, ekW pRj& vs~wOn~ @gne~mt kdQnmQn~ pQtw~v gQy @h@wm mgqW gv@q@nk vQsQn~ anQn lqEv apvw~ vR@y~y.

@m| qEk~mRsR pRvw a#sR bRqEn~ vhn~@s~ @q~Xn` k@L~ pRn~kOs`yQ bRq~{QmwkO bvw~ {r\m XYvN@yn~ anwOr#v @h@wm an`g`mQ m`gr\ Plyt pQLQpn~v sQtQ awr, ohR q#nt o|pp`wQkv ipQq sQtQn bvw~ XYq~{`v`s@y~qW rhw~ vW pQrQnQvn~ p`n` bvw~y.

@myQn~ bRqEn~ vhn~@s~ sm`jyt qEn~ a`qr\Xy nm| pRn~kOs`yQ {r\mXYvNyn~ av@b`~{ @k`t gnQq~qW e~ @q~Xn`v k@L~ kvRr#n~q#yQ @n`q#n sQtQ bvyQ. @b@hw @h`[ nm| @ld` sRv vn~@n~y. ey pQLQ@yl k@L~ kv@rk~q ey l#bR@N~ @k`w#nQn~q#yQ q#ng#nWm avX& @n`@v|." bRqEn~ vq`L {r\my - mh`c`r\y vl~@p`l r`hRl hQmQ k^wQy pQtR 11-12

pQn~ h` kOsl~

pQn xv smRqyt @h~wO vn~@n~ pQn~ kQrWm @m@l`v jWvQwy s#pvw~ x`vyt pw~vWmt @h~wOvR b#vQnQ. @knkO@g~ pQn~ vr\{ny vWm s[h` adR wrmQn~ ps~pvQn~ v#LkW a`r\y mh` sAGy` vhn~@s~l` @vw s`AGQw q`ny pQrQn#mWm pRN& kYQy`vn~hQ @yqQm sRqEsR bvy. q`ny qW@mn~ a`yR, vr\N, s#p, bl, pYZ`, a`qW vX@yn~ pQn~ l#@bn b#v| s[hn~ @v|. pQn~ v#dQ vW@mn~ @m| a`w~m@y~qW s#p sm|pw~ l#bWm mrNQn~ psR qQv& sm|pw~ aw~vWm a`qQyt @h~wO @v|.

e@hw~ kOsly xv nQ@r`~{ s[h`m @h~wO vn~nkQ. j`wQ, jr`, v&`{Q, mrN, a`qW qEk~Kq`yk ww~w~v@yn~ mQqWmt kOsl~ kQrWm avX&y x`vn`v ehQqQ pYmRK s~}`nyk~ lbn~@n~y. sb|b p`ps~s akrNA kOsls~s upsm|pq` scQw~w prQ@y`~ qpnA - e~wA bRq~{`nR X`snA"

sQylE p`p kr\myn~@gn~ mQqW kOsl kr\myn~hQ @yqW@mn~, sQw pQrQsQqEv wb` g#nW@mn~, nQr\v`N`v@b`~{y smWp krgw h#k~@k~my.

a`c`r\y sQrQ nQs~sAk @p@r\r`
hQtpR sAs~k^wQk shk`r a{&k;

Saturday, April 10, 2010

සිoහල අලුත් අවුරුද්ද ගැනයි මේ...

@m| vn vQt alEw~ avRr#qE c`rQwY sQyl~lm p`@h~ avsn~ vW wQ@b|. wv iwQrQv a#w~@w~ rFkWrk;` s[h` pQtw~v y$m v#nQ @qyk~ pmNQ. e@hw~ ap yLQw~ @m| sQAhl h` hQn~qE alRw~ avRr#q~q sm|mw vW x`vQw vR a`k`ry pQLQb[ iw` agn` @w`rwOr# obt iqQrQpw~ krn~@n~ ehQ k`lWn agy slkmQn~y. avRr#qE 110 k~ pmN ap vQsQn~ anRgmny krn lq~@q~ @kb[E alRw~ avRr#q~qk~q? ehQ sw& kw`v kOmk~q? yn~n obt iqQrQpw~ kQrWm ap@g~ armRNyQ.

a@pY~l~ ms 14 vn qQnt @y@qn uw~svy sQAhl h` hQn~qE alEw~ avRr#q~qq? n#wQ nm| sQAhl h` @qmL alEw~ avRr#q~q? yn~n g#n ugwOn~ awr mw@x~qyk~ a#w. sQAhl ynR j`wQykQ. hQn~qE ynR a`gmkQ. @m@s~ ekt ek @vns~ j`wQyk~ h` a`gmk~ ekm uw~svy pvw~ vn~@n~ a#yQq ynR @mm pVQvr#nt mhw~ g#tlEvk~ vW a#w. nmRw~ @my eb[E sm`j vQq&`w~mk g#tlEvk~ @n`v 1886 qW p#vwQ v&vs~}`q`yk sx`vt h` g#stQ pwYyt em sx`@v| nQ@v|qny s#ksR em a`ywn lQpQkr#v`t sQqEvR vrqk~ pmNQ.

1884 m`r\wO ms @k`t@h~@n~ qWpqEw~w`r`m@y~ p#vwQ @n~wY` pQn~kmkQ. v`qWxsQAh mQ@gtQtRvw~@w~ gON`nn~q hQmQyn~t @g_rvyk~ @ls q#v#n~w @prhrk~ @m| nQmQw~@wn~ @k`t@h~nt a`@v| mrq`n hrh`y. @k`t@h~n pl~lQy aslqW a@b_q~{ pQrQs~ vQsQn~ It qr#NR @ls phr qW wOv`l sQqE kQrWm nQs` vQX`l @b_q~{ klkQrWmk~ iAgQrQsQ a`N~dRvt e@rhQv a#wQvQy. kr\nl~ o|l~ktQ pYmRK nQ@y`~jQw kQhQppLk~ eAgln~wyt @g`s~ @m| g#n p#mQNQlQ krmQn~ wm apYs`qy pL kLh. ehQ pYwQPlyk~ @ls @vsk~ ps@L`s~vk qQn pYsQq~{ nQv`dR qQnyk~ kr sQAhl avRr#qE qQny q nQv`dR qQnyk~ kQrWmt a{Qr`j& a`N~dRv wWrNy krn lqW.

1885 m`r\wO 27 qQn aAk 4648 qrn g#stQ pwY@yn~ nQ@v|qny k@L~ a@pY~l~ 11, a@pY~l~ 28 h` s#p~w#m|br\ 21 pYsQq~{ nQv`dR qQn @ls pYk`X kL bvy. 11.08.1885 tyQm|s~ of~ sQ@l`~n~ pRvw~pw~ @m| g#n lQpQyk~ lQymQn~ @pn~v` qEn~@n~ @b_q~{yn~t @vsk~ qQny nQv`dR kQrWm @h`[ vRvw~ hQn~qRn~t a`gmQk qQnyk~ nQv`dR @n`qWm adRvk~ bvy. 1885 vs@r\qW evk v&vs~}`q`yk sx`@v| sQtQ @qmL nQ@y`~jQwy` mQy @g`s~ a#wQvR pRrp~p`dRvt pw~ krn lq~@q~ @p`n~nm|blm| r`mn`qn~ mhw`y. ohR q v&vs~}`q`yk sx`@v|qW @g`~rn`dR k@L~ hQn~qRn~t q a`gmQk qQny nQv`dR @n`kQrWm as`{`rN bvy.

@mnQs` j`wQk nQv`dR qQn pnw~ @ktRm|pw (x~esqb~k &qks`~h Iskk- 04.01.1886 qQn v&vs~}`q`yk sx`vt iqQrQpw~ @krQNQ. 15.01.1886 qQn ehQ vQv`qy p#vwQNQ. v&vs~}`q`yk@y~ sQAhlyn~@g~ nQ@y`~jQwy` vR el~. e~. q al~vQs~ mhw` q @mqQn rFs~vWmt shx`gQ vQy. v#d bln x`N~d`g`rQk p#tr\sn~ kQy` sQtQ@y~ psRgQy avRr#qE 27 wOLqW r`j& @s~vkyn~ v#dQm pQrQsk~ nQv`dR lb`gw~ qQny vR@y~ a@pY~l~ 11 avRr#qE uw~sv qQny bvy. (evk @n`ngwy l#bR@v| a@pY~l~ 11 q` bv pAc`g lQw @pn~v` @qyQ.) eb#vQn~ sQAhl avRr#qE qQny nQv`dR qW@m| s`{`rN bv ohR @pn~v` qEnQ.

m{&m pL`@w~ a`N~dR@v| e~jn~w @tm|p~lr\ kQy` sQtQ@y~ a@pY~l~ 11 q` uw~svy wnQkrm sQAhlyn~@g~ pmNk~ avRr#qE uw~svyk~ bvy. vr\wm`n@y~qW hQn~qRn~ vQsQn~ "cQwY vr\;m|" nm#wQ a`gmQk uw~svyk~ a@pY~l~ 14 q` avRr#q~qt smg`mWv pvw~vn nmRqE e~ bvk~ em vQv`q@y~qW s[hn~ @n`vWy. @qmL nQ@y`~jQwy` vR @p`n~nm|blm| r`mn`qn~ q @mqQn sx`g#@bhQ vR nmRw~ e~ bvw~ s[hn~ @n`k@L~ a#yQ q yn~n "cQwY vr\;m|" uw~svy g#n ap wOL s#kyk~ phL kryQ. @tm|p~lr\ kQy` sQtQ@y~ hQn~qRn~t q nQv`dR qQnyk~ wQbRN` nm| @h`[ bvy.

@mvQt pw~ kL mn~wWY lWc|mn~ aqhs~ qk~vmQn~ pYk`X k@L~ @b_q~{yn~t a@pY~l~ 28 psRgQy vs@r\ ptn~m nQv`dR qQnyk~ kr a#wQ nQs` a@pY~l~ 11 nQv`dRv hQn~qRn~@g~ a`gmQk nQv`dRv @ls nm| kr pn@whQ up@l~Knyt a#wOLw~ kQrWm sRqEsR bvy. mWt amwrv ohR pYk`X k@l~ hQn~qRn~@g~ avRr#qE qQny q a@pY~l~ 11 q` asl qQnkqW (qQnyk~ s[hn~ kr n#w) v#@tn bvy. lWc|mn~ kL @y`~jn`v h` aqhs~ q#k~vWm hRqE pRq~glQk aqhsk~ h` @y`~jn`vk~ mQs It Cn~qy vQmsWmk~ @n`kL nQs` anRmw vWmk~ @h`~ pYwQ@k;~p vWmk~ q sQqE @n`vWy.

v&vs~}`q`yk sx`@v| wWrNyn~ h` pnw~ g#stQ pwY@yhQ pLkQrWm s[h` g#stQ nQ@v|qn sks~ k@L~ "kvRn~sQl~ k~l`k~" nm#wQ nQl{`rQy`y. 18.01.1886 qQn aAk 4691 qrn g#stQ pwY@yhQ s[hn~ vR@N~ a@pY~l~ 11 qQn sQAhl h` hQn~qE alEw~ avRr#q~q - nQv`dR qQny bvy. e@mn~m @vsk~ uw~svy s[h` a@pY~l~ 28 qQn nQv`dR pYk`X k@L~ q v#rqQyty. @mqQn @vsk~ ps@L`s~vk @n`v @vsk~ pRr atvk qQny vQy. ps@L`s~vk qQny vR@y~ m#yQ 05 q`y. a@pY~l~ 08 nQv`dR k@L~ @n`qn~n`kmQn~ bv p#h#qQlQy. ovRn~ em qQny vQs~wr k@L~ q @vsk~ pRr atvk nQvdRv @lstmy.v#qgw~m kr#N nm| sQAhlyn~@g~ nQ@y`~jQw al~vQs~ mhw` sx` g#@b| sQtQyqWw~ ohR kQyR kQsQvk~ h#n~s`d| v`r\w`@v| s[hn~ @n`vWmy. @vsk~ qQny @b_q~{yn~t qW avRr#qE qQny hQn~qRn~t qWmt @y`~jn` krq~qWw~ ohR nQX~Xb|qy. e@mn~m @vsk~ ms pRr atvk vR a@pY~l~ 28 nQv`dR krq~qW ey v#rqQ bv h` @b_q~{yn~@g~ uw~sv qQny @vsk~ ps@L`s~vk bv kWmt wrm| @h`~ @n`h#kQ qEr\vlykO vQy.@vsk~ nQv`dR@vhQ a#wQ vrq in~psR vs@r\qW sks~ krn lq nmRw~ 1886 sQt 2006 qk~v` avRr#qE 110 k k`lyk~ pRr` @mrt sm`j vQq&`Zyn~t, @q~X@pY~mWn~t, @q~Xp`lnZyn~t, mh`c` r\yvr#n~t v&vs~}`q`yk sx`@v| sRqE j`wQkyn~t sQqEvR vrq hrQg#s~vWmt wb` ey @pn~v`qWmt @h`~ nRpRUvn~vWm pRqEmykQ. jnpQYy iAgQrQsQ kw`n~wryk~ vn "rj~jRr#vn~ nQr#vwQn~ vW}Q sAc`ry kQrWm" pYbn~{ykt vd` @l`v sm`j y}`r\}yk~ vn bv @m| anRv p#h#qQlQ @v|.

a`c`r\y sRrQy gON@s~kr

Saturday, March 6, 2010

SriLanka Film History....

’රාජකීය වික‍්‍රමය’ හැදුණේ අවු: 83 කට පෙර

ශ‍්‍රී ලාංකික සිනමාව හෙට හැට එක්වෙනි වියට පා තබයි. හැට එක් වසරක් යනු මහා කාලපරාසයකි. මේ කාලපරාසය තුළ නිෂ්පාදනය කොට ප‍්‍රදර්ශනය කරන ලද මුළු සිංහල චිත‍්‍රපට ගණන එක්දහස් හැට පහකි. (1065) (ගිය 16 වැනි දා ප‍්‍රදර්ශනයට තැබූ හාට් ඇෆ්. ඇම්.(ඩ්ඥචපබ ජ්ර්) චිත‍්‍රපටය ද ඇතුළුව)


කඩවුණු පොරොන්දුව

මුල් ම සිංහල චිත‍්‍රපටය හැටියට හඳුන්වනු ලබන “කඩවුණු පොරොන්දුව“ මුලින් ම තිරගත කරන ලද්දේ 1947 ජනවාරි 21 වැනි දා ය. දෙවැනි චිත‍්‍රපටය වූ ‘අසෝකමාලා’ තිරගත වූයේ ද එම වසරේ දී ම ය.

මේ කාල පරාසය තුළ මිලිමීටර් දහසයෙන් නිෂ්පාදනය කරන ලද චිත‍්‍රපට පහළොවක් ද ප‍්‍රදර්ශනය තබා ඇත.

එම චිත‍්‍රපට පහළොව මෙසේ ය.

1. ගම්බද සුන්දරී (1950)
2. වනගත කෙල්ල (1957)
3. ලේ කඳුළු (1957)
4. සමාජය (1958)
5. මිරිඟුව (1960)
6. මූදින් ගෙදරට (1961)
7. සුනිලා (1963)
8. සමුදායම් (1963) මෙය දෙමළ චිත‍්‍රපටයකි.
9. සැනසුම (1966)
10. සේයාවක් පසුපස (1966)
11. පාසනිලා (1966) - මෙය ද දෙමළ චිත‍්‍රපටයකි.
12. රහස් දූපත (1967)
3. රැයත් දවාලත් (1969)
14. සුගතියක් කරා (1969)
15. සුන්දර මවුබිම (1970)

මේ අවුරුදු හැට එක තුළ වැඩි ම චිත‍්‍රපට ගණනක් ප‍්‍රදර්ශනය කළ වර්ෂය 1982 යි. එම අවුරුද්දේ ප‍්‍රදර්ශනය කරන ලද මුළු සිංහල චිත‍්‍රපට ගණන තිස් අටකි. (38) මේ අවුරුද්දෙන් පසු චිත‍්‍රපට ප‍්‍රදර්ශනය ටිකෙන් ටික පහත වැටීමට පටන් ගත්තේ ය. 1986 වන විට දේශීය සිනමාවේ බහින කලාව නොහොත් අර්බුදය පටන් ගෙන තිබිණ. එම වර්ෂයේ ප‍්‍රදර්ශනයට තබන ලද මුළු චිත‍්‍රපට ගණන දාහතකි.

* * * *

ශ‍්‍රී ලාංකික සිනමාව උපත ලබා හෙට වන විට අවුරුදු හැට එකක් සපිරෙන බව අපි මුලින් ම සඳහන් කළෙමු. එහෙත් මෙම දිනය දේශීය සිනමාවේ හැබෑ උපන් දිනය හැටියට අපට ගණන් ගත හැකි ද?

වැළලී ගිය ඉතිහාසය හාරා අවුස්සා බලන විට අපට පෙනී යන්නේ දේශීය සිනමාවේ ආරම්භය නොහොත් උපත 1947 දී නොව 1925 දී සිදු වී ඇති බවයි. ඒ අනුව බලතොත් දේශීය සිනමාවේ උපත සිදු වී ඇත්තේ මෙයට අවුරුදු හැට එකකට ඉහත දී නොව අවුරුදු අසූ තුනකට ඉහත දී ය.

අප එසේ කියන්නේ ටී. ඒ. ජේ. නූර්බායි නමැති ව්‍යාපාරිකයා සිංහල චිත‍්‍රපටයක් නිෂ්පාදනය කිරීම සඳහා එකදහස් නවසිය විසි ගණන් වල දී උත්සාහයක් දරා ඇති බැවිනි.

ව්‍යාපාරිකයකු වන නූර්බායිට මුලින් ම සිංහල චිත‍්‍රපටයක් නිෂ්පාදනය කිරීමට ආශාවක් ඇති වී ඇත්තේ 1923 දී බව පොත පතේ සඳහන් වෙයි. මේ අනුව ඔහු “රාජකීය වික‍්‍රමය” (අධරචත ඒඤමඥදබභපඥ)නමින් සිංහල චිත‍්‍රපටයක් නිෂ්පාදනය කිරීමට ආරම්භ කොට ඇත්තේ දකුණු ඉන්දියානු කාර්මික ශිල්පීන් ද සහය කොට ගෙන ය. මෙම චිත‍්‍රපටයට අවශ්‍ය කතාව පමණක් නොව කැමරාව ද අධ්‍යක්‍ෂණය ද, සියලු ම කාර්මික ශිල්පීන් ද ලබා ගෙන ඇත්තේ දකුණු ඉන්දියානු සිනමා කර්මාන්තයෙනි.


අශෝකමාලා

“රාජකීය වික‍්‍රමය” චිත‍්‍රපටයේ සියලු ම එළිමහන් හා චිත‍්‍රාගාර දර්ශන මෙහි දී රූගත කළ නූර්බායි ඉන් පසු එහි දළ සේයා පටත් රැගෙන දකුණු ඉන්දියාව බලා පිටත්ව ගියේ එහි සංස්කරණ කටයුතුත්, පිටපත් මුද්‍රණයත් නිම කර ගැනීම සඳහා ය.

”රාජකීය වික‍්‍රමය” චිත‍්‍රපටයේ සියලු ම වැඩ කටයුතු (1925) අවසන් කිරීමෙන් පසු නිෂ්පාදක නූර්බායි එහි පිටපතක් බොම්බායේ දීත්, සිංගප්පූරුවේ දීත් ප‍්‍රදර්ශනය කළ බව පැරැණි සටහන්වල සඳහන් වෙයි.

නූර්බායි, ‘රාජකීය වික‍්‍රමය’ චිත‍්‍රපටයේ පිටපතකුත් රැගෙන ලංකාවට පැමිණීමට සූදානම් වෙමින් සිටිද්දී කිසියම් කුමන්ත‍්‍රණකාරි පිරිසක් විසින් එම පිටපතට ගිනි තැබූ බව ද පැරැණි වාර්තාවල සඳහන් වෙයි. ඉන් පසු සිදු වූයේ කුමක් දැයි කිසි තැනක සටහන් නොවෙයි.

”රාජකීය වික‍්‍රමය” චිත‍්‍රපටයේ ප‍්‍රධාන චරිතය රඟපෑවේ හිටපු මුදල් ඇමැතිවරයකු වන ආචාර්ය ඇන්. ඇම්. පෙරේරා මහතා විසිනි. දිනක් එතුමා හමු වී මේ ගැන විමසීමක් කළෙමි. චිත‍්‍රපටයේ වැඩ කටයුතු අවසන් කිරීමෙන් පසු 1925 දී එය බොම්බායේ දී ප‍්‍රදර්ශනය කළ බවත්, පසුව කිසියම් පිරිසක් විසින් එය ගිනි තබා ඇති බව තමාට නිෂ්පාදක නූර්බායි ගෙන් දැන ගැනීමට ලැබුණ බවත් ඇන්. ඇම්. මා සමග කීය. ‘රාජකීය වික‍්‍රමය’ චිත‍්‍රපටයේ ප‍්‍රධාන චරිතය රඟපෑම සඳහා තමන්ට නූර්බායි රුපියල් සියයක මුදලක් ගෙවූ බවත් ඇන්. ඇම්. අප සමග පැවසී ය.

1947 දී ප‍්‍රදර්ශනය කරන ලද මුළු සිංහල චිත‍්‍රපට ගණන දෙකකි.
මේ 61 වසර තුළ සිංහල චිත‍්‍රපට ප‍්‍රදර්ශනය කර ඇත්තේ මේ ආකාරයෙනි.

1948 චිත‍්‍රපට 03 යි.
1949 චිත‍්‍රපට 02 යි.
1950 චිත‍්‍රපට 01 යි.
1951 චිත‍්‍රපට 02 යි.
1952 චිත‍්‍රපට 03 යි.
1953 චිත‍්‍රපට 06 යි.
1954 චිත‍්‍රපට 05 යි.
1955 චිත‍්‍රපට 07 යි.
1956 චිත‍්‍රපට 07 යි.
1957 චිත‍්‍රපට 07 යි.
1958 චිත‍්‍රපට 09 යි.
1959 චිත‍්‍රපට 09 යි.
1960 චිත‍්‍රපට 08 යි.
1961 චිත‍්‍රපට 06 යි.
1962 චිත‍්‍රපට 05 යි.
1963 චිත‍්‍රපට 09 යි.
1964 චිත‍්‍රපට 14 යි.
1965 චිත‍්‍රපට 18 යි.
1966 චිත‍්‍රපට 20 යි.
1967 චිත‍්‍රපට 21 යි.
1968 චිත‍්‍රපට 20 යි.
1969 චිත‍්‍රපට 21 යි.
1970 චිත‍්‍රපට 15 යි.
1971 චිත‍්‍රපට 14 යි.
1972 චිත‍්‍රපට 19 යි.
1973 චිත‍්‍රපට 13 යි.
1974 චිත‍්‍රපට 22 යි.
1975 චිත‍්‍රපට 28 යි.
1976 චිත‍්‍රපට 27 යි.
1977 චිත‍්‍රපට 24 යි.
1978 චිත‍්‍රපට 25 යි.
1979 චිත‍්‍රපට 27 යි.
1980 චිත‍්‍රපට 32 යි.
1981 චිත‍්‍රපට 35 යි.
1982 චිත‍්‍රපට 38 යි.
1983 චිත‍්‍රපට 33 යි.
1984 චිත‍්‍රපට 34 යි.
1985 චිත‍්‍රපට 23 යි.
1986 චිත‍්‍රපට 17 යි.
1987 චිත‍්‍රපට 17 යි.
1988 චිත‍්‍රපට 12 යි.
1989 චිත‍්‍රපට 11 යි.
1990 චිත‍්‍රපට 20 යි.
1991 චිත‍්‍රපට 24 යි.
1992 චිත‍්‍රපට 26 යි.
1993 චිත‍්‍රපට 24 යි.
1994 චිත‍්‍රපට 27 යි.
1995 චිත‍්‍රපට 23 යි.
1996 චිත‍්‍රපට 24 යි.
1997 චිත‍්‍රපට 22 යි.
1998 චිත‍්‍රපට 16 යි.
1999 චිත‍්‍රපට 20 යි.
2000 චිත‍්‍රපට 17 යි.
2001 චිත‍්‍රපට 26 යි.
2002 චිත‍්‍රපට 26 යි.
2003 චිත‍්‍රපට 26 යි.
2004 චිත‍්‍රපට 22 යි.
2005 චිත‍්‍රපට 15 යි.
2006 චිත‍්‍රපට 19 යි.
2007 චිත‍්‍රපට 16 යි.

ආතර් යූ. අමරසේන

Thursday, February 11, 2010

ලෝකය නොනැවතී ඉදිරියටම ගලා යයි,,,සුසිල් ප්‍රේමරත්න මියුරු ගී සරය නිහඬ වෙයි

"රූ රැසේ අඳිනා ලෙසේ... අත් ලෙළදිදී විදුලිය පබා..."
සුසිල් ප්‍රේමරත්න මියුරු ගී සරය නිහඬ වෙයි

අති දක්‌ෂ චිත්‍ර ශිල්පියකු මෙන්ම අප කාගේත් ගෞරවාදරයට පාත්‍ර වූ කෘතහස්‌ත ගායන ශිල්පියකුද වූ සුසිල් ප්‍රේමරත්නයන් පෙරේදා (10) අභාවප්‍රාප්ත විය. එතුමන් සමග (2005 ජනවාරි මස 28 වෙනිදා පළවූ) අප එදා පැවැත්වූ පිළිසඳර මේ සමග යළි පළකරනුයේ මේ ශ්‍රේෂ්ඨ කලාකරුවාට ගෞරව පිණිසය.

"රූ රැසේ අඳිනා ලෙසේ අත් ලෙළදිදී විදුලිය පබා...
රන් රසේ එක්‌ වන ලෙසේ වෙණ නාද නූ පා තබ තබා...
කම් පසේ දෙන සර ලෙසේ දෙස බල බලා නෙතඟින් සබා...
මම් කෙසේ පවසම් එසේ වර
සුර ළඳුන් දුන් රඟ සොබා..."

ඇඟිලි තුඩින් සිතාරයේ තත් පිරි මැදෙද්දී සුළඟට මුසුවන ගී හඬ කනට මිහිරකි. දැහැනකට සම වැදුණාක්‌ මෙන් එය අසා සිටින්නට ප්‍රිය උපදවයි. සිතාරයේ සත්සර හඬ මැඩගෙන නැගෙන ගැටබෙර හඬ ගීතයේ රස වින්දනයට බාධාවක්‌ නොවේ. ගීතයෙන් නැගෙන සුලලිත මධුර මනෝහර රස මිහිර, ගුත්තිලයේ සුරඟන රැඟුම් අභිමුවට අප කැඳවා ගෙන යයි.

මේ මියුරු ගී සර ඔස්‌සේ ඔබේත් මගේත් මතකයේ දිග හැරෙන සුසිල් ප්‍රේමරත්නයන්ගේ රුව ගුණ දශක පහක ඈතකට අප කැඳවා ගෙන යන්නේ නිරායසෙයෙන්.

අවුරුදු තිහ හතළිහක්‌ තිස්‌සේ නින්නාද වූ සුසිල් ප්‍රේමරත්නයන්ගේ හඬින් මෝහනය නොවූ හදවතක්‌ එකල නොවීය. අද ද නැවුම් රසයෙන් යුතුව ඒ මිහිරි හඬ අපට රස විඳිය හැක. ඇම්. සාර්ලිස්‌ මාස්‌ටර් නමින් පරසිදුව සිටි ඒ මහා චිත්‍ර ශිල්පියාගේ පුත්‍රයා වූ සුසිල් ප්‍රේමරත්නයන්ගේ අත රැඳුණ පින්සලයද කලාත්මක රූ රටා මැව්වේය. කලක්‌ ලංකාදීප පත්‍රයේ පළවූ ධර්ම ශ්‍රී කල්දේරාගේ බිලි පූජාව හා ලන්දේසි හටන කතාවලට ජීවය මුසු කළේ සුසිල් "රූ රැසේ අඳිනා ලෙසේ... ප්‍රේමරත්නයන් විසිනි. එවක ලංකාදීප පාඨකයන් මහත් අභිරුචියකින් සතිපතා කියෑවූ ඒ "චිත්‍රකතා" චිත්‍රකතා ලෝකයේ මං පෙත් විවර කරවූ බව නොරහසකි.



ලෝකය නොනැවතී ඉදිරියටම ගලා යයි. අප ගායකයා ද අද වියපත් මිනිසෙකි. වයසින් වියපත් වුවද ඔහු තුළ මීට වසර ගණනාවකට පෙර සිටි මිනිසා තවම ජීවමානව සිටියි. ඒ මුහුණ ඒ සිනාව ඒ පැහැය බිඳකුදු නොවෙනස්‌ය.

ඉතාම ලෙන්ගතුව මා පිළිගත් ඔහු ඒ ගීතවත් හඬින් "දිවයින" කලා පිටුව වෙනුවෙන් දොඩමළු විය. කලා ලොවේ මට මේ තරම් දුරක්‌ එන්නට මඟ සැලසුණේ මගේ දයාබර තාත්තා නිසා. කවුරුත් ඔහුට කිව්වෙ මහා කලාගුරු සාර්ලිස්‌ මාස්‌ටර් කියලා. පියා වැඩි හරියක්‌ම චිත්‍ර ඇන්ඳේ පන්සල්වල. ඉතාම පුංචි කාලෙ ඉඳලම තාත්තගෙ ආභාසය මට තිබුණා ඒ වුණත් මං වැඩිපුර කැමැත්තක්‌ දැක්‌වූයේ ගායන අංශයටයි.

මං මහනුවර ධර්මරාජෙ ඉගෙන ගන්න කාලෙ තමයි ගීත ගායනයට හපන්කම් පෙන්නුවේ. මං මුලින්ම පාසල් වේදිකාවේ ගයපූ ගීය මට තාම මතකයි. ඒ කාලෙ රුක්‌මණී දේවියගේ ඉතාම ජනප්‍රිය "සිරි බුද්ධගයා විහාරේ" ගීය. එයින් පස්‌සේ පාසල තුළ මට ගායකයකුගේ පිළිගැනීම ලැබුණා.

මට වසර 17 දී හර්බට්‌ එම්. සෙනෙවිරත්නයන් විසින් එවකට

බොරැල්ලේ කොටා පාරේ තිබුණ "රේඩියෝ සිලෝන්" එකට එක්‌ක ගියා. ඒක මගේ ජීවිතයේ එක්‌ සංධිස්‌ථානයක්‌. මාව ඒ මහතා රේඩියෝ සිලෝන් එකේ සිරි අයියා ට හඳුන්වා දුන්නා. යූ.ඇස්‌. පෙරෛ¨රා මහතා තමයි ඒ සිරි අයියා. එයා කරපු ඉන්ටවිව් එකේදී මං ගැයුව ගීය තමයි "සෝබා රාජ කුමාරි..."

සුසිල් ප්‍රේමරත්නයන්ග් මුහුණේ ඇඳී ගීය සිනාව ඉතාම අහිංසකයි. ඔහු මොහොතක්‌ නිහඬව ඒ කාලය සිහිපත් කළා විය හැකියි. ඔහු යළි කතාවට පිවිසුණේ ඒ පහන් හැඟීමෙන් යුතුවමයි.

මෙයින් පස්‌සේ මම රේඩියෝ සිලෝන් එකට සම්බන්ධවෙලා දිගටම ගායන ක්‌ෂේත්‍රයේ නියෑළුණා. ඒ කාලෙ වී. ඒ. ෆොන්සේකා, වී. ඒ. ලීලාවතී ඇගේ නැගණිය අනුලාවතී (චිත්‍රලේඛා) යන අය තමයි මගේ ගායන හිතවත්තු.

මේ කාලෙ කාර්ගිල්ස්‌ සමාගමේ ගේබ්‍රියෙල් මහතා මං හඳුනා ගත්තා. එයා යෝජනා කළේ ඒ අයගේ එච්. එම්. වී. තැටිවලට ගීත ගායනා කරන ලෙසයි. මං ඒ අදහසට එකඟ වුණා. දිගටම ගායනයේ නියෑළුණා. මේ කාලයේදීමයි මට ලතා නමැති ගායිකාව හමුවුණේ. ඇය තුළ තිබූ දක්‌ෂතාව මට ඉවෙන් මෙන් වැටහුණා. ඒ නිසා ඇගේ මුල් නම වූ රීටා ජෙනිවිව් කියන නම ගායන ලොවට ගැළපෙන ලෙස "ලතා" කියලා වෙනස්‌ කළේ මම. අදටත් ඇය අමතන්නෙ කවුරුත් ලතා කියලා.

ලතා සමග මම මුලින්ම ගැයුවේ "රන්වන් කරලින් පැසිලා" නයන ගීතයයි. කළු කැලණි නදී ආදී ගීතත් මං ඇය සමග ගායනා කළා. ඒවා එදා හරිම ජනප්‍රියයි.

ඇයි අද? අදටත් ඒවා හරි රසවත්. ඒ වගේම ජනප්‍රියයි.

මා කියූ වදන් ඇසූ සුසිල් ප්‍රේමරත්නයන් තුළ සතුට දෝරේ යමින් තිබුණා.

"ඔව්" මම පිළිගන්නවා.

ඔහු කීවේ නිතහමානී ලෙස.

එදා රේඩියෝ සිලෝන් එකේ "ඒ" ශ්‍රේණියේ ගායකයකු විදියට මාව තේරුවේ ඉන්දියාවෙන් පැමිණි රතන් ජනක්‌කර් මහතා විසින්. ඉන් පස්‌සේ බී. ඒ. ඩබ්ලිව්. ජයමාන්න මහතාගේ "පිළිරුව" චිත්‍රපටයට අසහාය ගායිකා රුක්‌මණී සමග මම ගීත ගායනා කළා.

"පෙම් ලෝකෙ රාජිනී, මනහර ගීත ගයාලා, මහදේ සෝකෙ දේ... ඒ ගීත මං ගායනා කළේ රුක්‌මණී දේවි සමගයි.

පසු කලෙක මාව ඩී. බී. ධනපාල මහතා විසින් ලංකාදීප පත්‍රයට චිත්‍ර ශිල්පියකු හැටියට තෝරා ගත්තා. මෙයින් පසු මගේ පිය උරුමය මා තුළින් අවදි වෙන්න පටන් ගත්තා කියල මට හිතෙනවා. ඒ වගේම මා තුළ මෙතෙක්‌ සිටි ගායකයා නිහඬ වුණා කියල මට හිතනෙවා.

ධනපාල මහතාගේ මඟ පෙන්වීමෙන් මම ධර්මසිරි ජයකොඩිගේ කතාවක්‌ වන "හොර හවුල" මුලින්ම ලංකාදීපයට ඇන්ඳා. එයින් පසු පාඨකයන් තුළ නව පිබිදීමක්‌ ඇතිවුණා. මේ නිසා ධනපාල මහතා චිත්‍ර කතා දෙස අමුතු ඇහැකින් බලල අවශ්‍ය අනුබලය මට ලබා දුන්නා රන් දූපත. බිලි පූජාව, ලන්දේසි හටන වැනි චිත්‍ර කතා මෙන්ම ඇස්‌. ඩබ්ලිව්. ආර්. ඩී. බණ්‌ඩාරනායකයන් ලියන ලද "මහ හේනේ ඊරියකා" කතාව ද චිත්‍ර කතාවක්‌ බවට සිතුවම් කළේ මේ අග්‍රගණ්‍ය සිත්තරාය.

සුසිල් ප්‍රේමරත්නයන් ජයවන්ත්, නයනජිත්, මනෝද් යන පුතුන් තිදෙනාගේ පියාණන්ද විය. එතුමන්ට නිවන් සුව පතමු.

නාරද නිශ්ශංක

Wednesday, February 10, 2010

Natural therapy for opening the veins of the heart.


Natural therapy for opening the veins of the heart.


Please pass it to your colleagues or friends.
For Heart Vein opening:
Lemon juice 01 cup
Ginger juice 01 cup
Garlic juice 01 cup
Apple vinegar 01 cup

Mix all above and boil in light flame approximately half hour, when it becomes 3 cups, take it out and keep it for cooling.
After cooling, mix 3 cups of natural honey and keep it in bottle.
Every morning before breakfast use one Table spoon regularly. Your blockage of Vein's will open.
No need any Angiography or By pass…
Please pass on this to your real well wishers…

Wishing you a hale and healthy life.

Prof. Dr. S. Vikineswary
Biotech Division
Institute of Biological Sciences
University of Malaya
50603 Kuala Lumpur
Malaysia
Tel: 603-79674349
Fax : 603-7967 4178
e-mail: viki@um.edu.my, viki_saba@yahoo.com


Tuesday, February 9, 2010

ලoකා ඉ නිව්ස් කොහොමත් මෙයාට කඩේ ගියානේ

ජනරාල්ව අත් අඩන්ගුවට අරගෙනලු .ඉතින් මේ මිනිහමනේ කෑ ගහුවේ චන්දෙන් දිනුවට පස්සේ සේරම අත් අඩන්ගුවට ගන්නව කියල.වහසි බස් දෙඩුවෙ හරියට දිනල වගේ.කොහොම උනත් කවුරු හරි වරදක් කරල තියෙනවනම් අනිවර්යෙන්ම අත් අඩන්ගුවට ගන්න ඕනේ.
ලoකා ඉ නිව්ස් කොහොමත් මෙයාට කඩේ ගියානේ ඒක අපි කවුරුත් දන්න දෙයක් ඊයේ ඕකේ ලියල තිබුනේ හකීම් එක්කයි ගනේශන් එක්කයි කතා කර කර ඉන්නකොට අරන්ගියේ කියල අද මිනිහගේ ගෑනී මාද්ය සාකච්චවක් පවත්වලා කියනවලු පවුලේ හැමෝම ඉන්නකොටලු අරන්ගියේ...මෙන්න මෙව තමයි අන්දනව කියන්නේ මිනිස්සුන්ව ..මේ නරි රන්චුව එදා ඉදලා කරේ මිනිස්සු අන්දවපු එක.
lankaenews ගැන තමයි මට දුක..මගේ මිත්‍රයෝ තාම මේ හොරුන්ට කඩේ යනවා ,
මේ නාකි ජෙනරාල්ව ඔලුව උඩ තියාගෙන අපේ මිනිස්සු මහ කලුනිකක් පහලවෙලා වගේ දුව පනිද්දී අනේ අපිනම් දැනගෙන හිටියා ඹිනිහගේ කෙරුවාව .දැනට වසර ගනනාවකට ඉහතදී ලoකාවෙදී අර කියන අහිoසක කණ පලපු සහ කණ කපපු දෙන්නවම මට මුණ ගැහිල තියෙනවා Homagama පනාපිට්ය කෑම්ප් එකෙදී ...මේ මිනිහා ගැන ඔය පළ වෙලා තිබුනු දේවල් වලින් 95 වඩා ඇත්ත.
අද ඊයේ අපේ MEDIA එකට ආපු අයට වඩා මම දන්නවා ඒකට මාත් එක්ක හිටිය Team එකේ මිත්‍රයෝ දන්නව ඇත්ත නැත්ත.
එදා අපි දෙයක් මිනිසුන්ට පෙන්නන්න කලින් හොයලා බ්ලනවා.අද මොකක්ද වෙලා තියෙන්නේ මාධ්ය සාකච්චාවක් කිව්ව ගමන්කැමරා අටෝ ගෙන පොලිමේ ඉන්නේ .වැඩේ ලෙහෙසිනේ .ඉවර උන ගමන් ටේප් එක ගිහින් බාර දෙනවා නිවුස් රූම් එකට ගෙඩි පිටින් ,එකේ ඉන්න එවුනුත් එළියට ගිහින් ඇත්ත නැත්ත බලන එකක්යෑ ...ඔනෙ නම් ටෙලිපෝන් CALL එකක් දෙයි වැඩිම උනොත් ....බලන්න එපායෑ ඔය යන එවුන් හරියට ගෙජ්ජි එල්ලපු හරක් රන්චුවක් වගේ අර Office ID එල්ලගෙන උජාරුවෙන් යන්නේ.ඒ ගිහින් අරුන් දෙසන දේවල් අහගෙන ඉදල එනවා .මාධ්යවෙදීන් ගැන ඔය දෙශපාලුවෝ ඔච්චර උනන්දු උන්ගේ PUBLICITY එක ගන්න මිසක් ,,අපිට ආදරේට නෙවි.මේ මගේ බ්ලොග් එකේම අර රවී කරුණානයක කියන අපතයා ගැන මම ලියල ඇති.කොහොම හරි මම කියන්න ගියේ ඔය සරත් කියන මිනිහ කරල තියෙන තිරිසන් වැඩ ගැන මම ලoකාවේ හිටියනම් මිනිසුන්ට පෙන්නල දෙනවා .ඇත්ත කියන්න බයවෙන්න ඔනේ නැහැ..මේ මිනිහව මරන්න ඇවිත් තියෙන්නෙත් ඌත් එක්ක නිදා ගත්තු ගැණියෙක්.මෙච්චර ජරා වැඩ කරපු තිරිසන් යකෙක් ලැජ්ජ නැතුව චන්දෙත් ඉල්ලුවනේ.මේ මම ලියන ඒවා ගැන තව විස්තර පසුව ලියන්නම්.අනික ඔනම කෙනෙක් උත්සහ ගන්නවනම් මුගෙ ඇත්ත මිනිසුන්ට කියන්න මම දෙන්නම් සේරම හෝඩුවාවල් .මේ මිනිහටවත් චන්දේ නැතුව පවුලේ හැමොටමත් නැතුව අනික් මිනිස්සුන්ගෙන් චන්දේ ඉල්ලපු එකම කොච්චර ප්‍රෝඩාවක්ද...,
සුමිත්



Sunday Leader has been traditional ally of UNP and its West biased policies. It has equally notorious history of publishing controversial stories related to the government and especially against president Rajapaksa and his brothers.

When the fight against terrorism was launched, The Sunday Leader was the master mind behind the false allegation of “Mig-7 deal” of the air force.UNP and its media ally wanted to defame the government and block support of the people to the fight against terrorism at the very inception.

The Sunday Leader repeatedly published controversial news against Defence Secretary Gotabaya Rajapaksa. Therefore, Defence Secretary opted to file a case against the Sunday Leader. In the courts, The Sunday Leader was unable prove their false allegations. Therefore they agreed to publish a formal apology in the news paper. In addition they agreed not to publish any more defamatory articles against Defence Secretary as part of settlement of the case without paying demanded compensation. Thereafter, The Sunday Leader took all the precautions to not to publish any defamatory allegations specifically against Gotabaya Rajapaksa.

The burst of patriotic bubble of Sarath Fonseka
It all burst again when they published a headline news article last week quoting presidential candidate Sarath Fonseka that “Defense Secretary Gotabaya Rajapaka personally ordered Brigadier (now Major General) Shamindra Silva to shoot Prabakaran and his close associates in cold blood.”

The news was spread in international media in a flash. The government and security forces were in embarrassing situation in the light of West’s allegation of War Crime charges. There was an agitation in the nation that Sarath Fonseka has betrayed the government and security forces. The War hero suddenly exposed himself to be a traitor. The whole presidential election campaign of Fonseka was in complete disarray.

When the opposition for Fonseka’s statement was insurmountable, he called a press conference and denied the news report and blamed the Sunday Leader for misquoting him. However by the time Sarath Fonseka has already done the damage to his only selling point in the campaign.

Maga hitiyoth tho nasi, gedara giyoth abu nasi
Now the Sunday Leader is in extremely awkward situation. They have already promised the courts that they will no longer publish defamatory news against Defence Secretary Gotabaya Rajapaksa. When Sarath Fonseka denies the alleged news report, the responsibility of the news fall into the hand of the Sunday Leader itself. That is why Sunday Leader editor Fedrica Janz was quick to make a statement to the media that the Sunday Leader has not misquoted General Fonseka at any stage. She went further saying that the General himself spoke to her and conveyed that the story was absolutely right.

Since the Sunday Leader defend their news item, the only way for Sarath Fonseka to clear his character is to take legal action against the news paper rectify the news story.

Gotabaya Rajapaksa’s fresh demand of defamatory charges
Adding to the complexity of the issue, the lawyers of Defense Secretary Gotabaya Rajapaksa have sent a fresh letter demanding for one billion rupees to the Sunday Leader newspaper Chairman Lal Wickramatunga and Editor Fredrica Jansz as damages for publishing the alleged defamatory article.

Now the Sunday leader is in an awkward situation where if they try to clear Sarath Fonseka by accepting the publishing of false headline news item, they will be caught up back with demand of defamatory charges by Defense Sectary.

Will the Sunday Leader play the role of “Siri Sanga Bo”?
The stage has set now that either Sarath Fonseka or the Sunday Leader has to be the looser. We can wait and see if the Sunday Leader is willing to play the role of ‘Siri Sanga Bo’ to save Sarath Fonseka for the day.

References:
- Defence Secretary claims Rs 1 b for defamation from Sunday Leader
- Attorneys withdraw from "Sunday Leader" case
- An End to "Sunday Leader" Slander!
There is a saying “If you can not convince them, then confuse them.” The West has been investing a lot and trying their best to convince Sri Lankan nation that adapting Federalism and Capitalism is the only solution to the poltico-economic issues in Sri Lanka.
Piripaharan was their military choice while CBK and Ranil were their political agents.

However they could not fulfill their mission due to ever awakened true patriotic forces of the country. The Maha Sangha came into lead the fight against federalism for which Ven. Soma thero played an active role. It ultimately resulted in both Ranil and CBK being defeated in the hand of real patriots’ choice, Mahinda Rajapaksa.

CBK – the paraded queen from England
CBK had been living in London for more than 5 years with no political involvement in Sri Lanka. At that time she had not any experience in governing even at Pradesiyasaba (local government) level.
But suddenly in 1994, she was parade into Sri Lankan politics by couple of people (Mangala and SB were prominent among them) calling her modern “Vihara Maha Devi”. She was presented to the nation attired with traditional ossary and pebble necklaces. The so called INGO funded “Vikalpa” media was the trumpeters of CBK saga.

In less than one year, after brief period of rule as a chief minister of Western Province, CBK was hurriedly appointed as the presidential candidate for the main opposition.

Good percentage of people who voted for her in the presidential election had not even seen her physically and no need to mention about knowledge or awareness of her political character or vision. At that time it was popularly named as “CBK surge” and people of this country was in a trance under so called ‘CBK surge’.

But it took only a couple of months for the people of this country to identify what this so called ‘CBK surge’ is all about, and more importantly who were really behind the ‘CBK surge’.

In her very first budget, CBK (who also took the ministry of finance) presented the list of government institutions that is going to be privatized under her government. The list included couple dozens of institutions including the national career Airlanka and gas corporation (later sold out to Shell Company). The ‘federal constitution’ was later unveiled after series of brain washing campaigns like “Sudu Neluma” and “Thavalama” funded by INGOs of the West.

It was an era of confusion, frustration and misery for true patriotic people of Sri Lanka. They came out strongly and lessons learned. The Maha Sangha and the true patriotic leaders rallied round Mahinda Rajapaksa who had proven track records and necessary leadership qualities. We all are now witnessing the result of that correct decision.

History repeats only if lessons are not learned
The Queen CBK was brought into SL politics and played her part to serve imperialism, separatism and corrupted businessmen, and back now she is in her palace in London.

The Western masters have now chosen another ‘Unknown political character’ to confuse the people and grab the power because they can no longer convince their natural choice Ranil Wickramasinghe. The anti-national elements are now parading their new hand picked choice promising “New Sri Lanka”. However in reality the “New Sri Lanka” that on their mind is the “Old Sri Lanka” that paved way for them to exploit under political instability.

They feel that it is easier to market the unknown General (or rather fool the people) in Politics because his political character is yet a mystery to the nation. People say history repeats. But it is our duty to learn from the history and work so that the miserable and unfortunate mistakes in the history will never repeat in the future.

Related posts:
- The pageant queen of post independence era (11 Aug 2007)
- Is Sarath or Mahinda the father of victory against LTTE terrorism? - Part 1 (29 Nov, 2009)
- Sarath Fonseka – The Traitor of Sri Lankan Nation revealed (13

Suspected LTTE female suicide bomber identified

@ Asian Tribune

Image

The suspected Tiger female suicide bomber who carried out the attack on the Army Commander Lt. Gen. Sarath Fonseka has been identified as Anoja Kugenthiratasah.

Colombo, 27 April, (Asiantribune.com): The female suicide bomber who carried out the bomb attack on the Sri Lanka Army Commander on Tuesday 25 April, has been identified as a Tamil women from Vavuniya.

Police recovered the head of the of the women suicide bomber which was found hanging on a nearby tree, after it must have been severed from the rest of her body on the impact of the self-activated explosion.

It is now revealed that the suspected Tiger female suicide bomber who carried out the attack on the Army Commander Lt. Gen. Sarath Fonseka has been identified as Anoja Kugenthiratasah say security sources. She was a resident of Puvarasakulam at Vavuniya. She was 21 years old.

Sri Lanka Army has now released her scanned portrait image.

Sunday, February 7, 2010

ක්‍රෝධය, වෛරය, ඉරිසියාව, ගුණමකුකම හා පලිගැනීම


මාර සේනාව දෙදරයි

සාමාන්‍යයෙන් දේශපාලන පක්‍ෂ තම වාද භේද ඉවතලා යම්කිසි පොදු අරමුණක්‌ උදෙසා එකතුවීම හොඳ දෙයක්‌ හැටියට සැලකීමට අපි හුරු වී ඇත. නමුත් පසුගිය වකවානුවේ මේ රට තුළ සියලුම විපාක්‍ෂික බලවේග එකට එක්‌වීම එවැනි සුබදායක එකතුවක්‌ නොවීය. මෙහිදී ඔවුන් තම තමන් අතර තිබුණු වාද භේද ද ඇත්ත වශයෙන්ම ඉවතලෑවේ නැත. මේ එකතුව ඔවුනොවුන් අතර අෙන්‍යාන්‍ය විශ්වාසය මත පදනම් වූවක්‌ද නොවේ. එය හුදෙක්‌ම බලයේ සිටින මහින්ද රාජපක්‍ෂ බිම දමා ගැනීම සඳහා වඩාත්ම සුදුසු යෑයි සිතන අපේක්‍ෂකයකු වටේ සියලුම විපාක්‍ෂික බලවේග එකතු වීමෙන් හදන ලද මහා අශුද්ධ සන්ධානයකි. මේ සංධානය කොතරම් අශුද්ධ දැයි කිවහොත් ඡන්දයෙන් පසුව සිදුවන්නේ කුමක්‌ දැයි කියාවත් ඔවුනොවුන් අතර එකඟත්වයක්‌ නොවීය. මේ අශුද්ධ සංධානයේ අපේක්‍ෂකයා වූ සරත් ෆොන්සේකා තමාට සහයෝගය දක්‌වන එක පක්‍ෂයක්‌ සමගවත් තමන්ට ලිඛිත එකඟතාවයක්‌ නොමැති බවත් එමනිසා බලයට පත්වීමෙන් පසු එකඟතාවයන් උල්ලංඝනය කළා යෑයි කිසිවිටකත් කීමට ඉඩක්‌ නොමැති බව එක්‌ වරක්‌ නොව කිහිප වරක්‌ම ප්‍රකාශ කොට සිටියේය. මේ සංධානයේ ස්‌වරූපය ඒ කියමනෙන් කාටත් පැහැදිලි විය.

මහින්ද රාජපක්‍ෂට එරෙහිව තමුන් කිසිවකුටත් එක්‌ව හෝ තනිව මුහුණදිය නොහැකි බව දන්නා විපක්‍ෂයේ දේශපාලන පක්‍ෂ එම කාර්ය භාර ගැනීමට යම් "බිලි බෝයි" කෙනෙක්‌ව ඉදිරිපත් වූ විට කුණු ගොඩකට නිලමැස්‌සන් ඇදී එන්නාක්‌ මෙන් මහින්ද රාජපක්‍ෂට එරෙහි සියලු බලවේග එකට එක්‌විය. මෙය මැතිවරණ පරාජ වලින් පසු එල්ලෙන්න වැලේ වැල් නැතුව සිටි එ.ජා.ප. ය හා ජ.වි.පෙ. මෙන්ම ලංකාව තුළ කොටි ව්‍යාපෘතිය නියෝජනය කරන දෙමළ ජාතික සංධානයේ ආර්. සම්බන්ධන් කල්ලියද රටේ අධිකරණය දේශපාලනීකරණයටත් ජනතාව ඉදිරියේ අවමානයටත් ලක්‌ කළ බවට විවේචනයට ලක්‌වූ හිටපු අගවිනිසුරු සරත් එන්. සිල්වා ද තමන්ට ලැබුණු අවස්‌ථාවෙන් කිසිදු වැඩක්‌ නොකර මහින්ද රාජපක්‍ෂගේ වැඩපිළිවෙළ හා සාර්ථකත්වය ගැන ඉරිසියාවෙන් පුපුරමින් සිටින හිටපු ජනාධිපතිනි චන්ද්‍රිකා කුමාරතුංග ද එක්‌ වීමෙන් සාදන ලද අඳුරු බලවේගයකි.

ඔවුන් සියලු දෙනාටම නායකත්වය දුන්නේ මහින්ද රාජපක්‍ෂගෙන් හා ගෝඨාභය රාජපක්‍ෂගෙන් තමන්ට හැදීමට හා බැබලීමට අවශ්‍ය සියලු දේ ලබාගෙන සාධාරණ හේතුවක්‌ නොමැතිව ඔවුන්ට එරෙහිව අතිමහත් ක්‍රෝධයකින් හා වෛරයකින් පෙලෙමින් සිටි කළගුණ යන වචනයේ තේරුමවත් නොදත් පුද්ගලයෙකි. මේ රටේ සිටින සිංහල බෞද්ධ ළමුන්ට මාර සේනාව මොන වගේ බලවේගයක්‌ දැයි හැඟීමක්‌ දීමට ගුරුවරුන්ට හා දෙමවුපියන්ට අවශ්‍ය නම් මේ අශුද්ධ සංධානයේ ඡායාරූපයක්‌ ඔවුන්ට පෙන්වීමෙන් කාරණය පැහැදිලි කිරීමට හැකි වනු ඇත. ඇත්ත වශයෙන්ම එය මාර සේනාවක්‌ම වූහ. එය පදනම්ව තිබුණේද සියලු දුස්‌පිළිවෙත් මතය. ක්‍රෝධය, වෛරය, ඉරිසියාව, ගුණමකුකම හා පලිගැනීම මෙම සංධානයේ ප්‍රධානම සාරධර්ම වී තිබුණි.

මේ පෙළගැසීම දෙස බලන විට මෙහි සිටි අය අතුරෙන් රටටත් ජාතියටත් හානිකර බවෙන් අඩුම පුද්ගලයා වන්නේ එ.ජා.ප. නායක රනිල් වික්‍රමසිංහ බව අවිවාදාත්මක කාරණයයි. ඔහුට විරුද්ධව කළ හැකි ප්‍රධානම චෝදනාව වන්නේ 2002 සටන් විරාම ගිවිසුමට අත්සන් තැබීමයි. නමුත් එයද ඔහු දුෂ්ට පරමාර්ථයකින් හෝ යටි අරමුණකින් කරන ලද දෙයක්‌ නොව සද් පරමාර්ථයෙන් කරන ලද දෙයක්‌ විය. ඒ ප්‍රයත්නය අසාර්ථක වූයේද රනිල් වික්‍රමසිංහට සහයෝගය දෙනවා යෑයි කියපු විදේශීය බලවේග කොටි සංවිධානය මෙල්ල කර ගැනීමට තමන්ගෙන් සිදුවිය යුතු දේ හරිහැටි ඉටු නොකළ නිසාය. තවද රනිල් වික්‍රමසිංහ මහතා මේ අශුද්ධ සංධානයට එකතුවී සිටියේද කාගේ හෝ ඇඟේ එල්ලී ගොස්‌ තමන්ගේ ඇඟ බේරා ගැනීමේ අහිංසක බලාපොරොත්තුව ඇතුවයි. ඔහුට මහින්ද රාජපක්‍ෂ ගැන ක්‍රෝධයක්‌ තිබුණා යෑයි කිව නොහැක. එම නිසා මහින්දගෙන් පලිගැනීමට ඔහුට උවමනාවක්‌ තිබුණා යෑයි ද කිව නොහැක. යම් ඉරිසියාවක්‌ නම් තිබෙන්නට ඇත. ඇත්ත වශයෙන්ම මහින්ද පරාජය කිරීමටවත් ඔහු මෙයින් බලාපොරොත්තු වුණා යෑයි කිව නොහැකිය. මේ කාරණාව නිසා ඔහු මේ මාර සේනාව තුළ සිටි වඩාත්ම හානිකර බවින් ද බියකරු බවින්ද අඩුම පුද්ගලයා යෑයි කිව හැක.

ජනාධිපතිවරණය අවසන් වීමෙන් පසු කුමක්‌ කරනවා දැයි මේ මාර සේනාවේ සිටි කිසිවකුටත් සැලසුමක්‌ නොතිබුණි. නමුත් දැන් මේ පශ්චාත් මැතිවරණ අවස්‌ථාව එළඹ ඇතුවා පමණක්‌ නොව පාර්ලිමේන්තු මැතිවරණය ද අත ළඟට පැමිණ ඇත.

කලින් සැලසුම් නොතිබුණද දැන් මේ තත්ත්වයන්ට මුහුණ දීමට සැලසුම් සම්පාදනය කිරීමට කාට කාටත් සිදුවී ඇත. මෙතැනදී මාර සේනාවේ ප්‍රධානම පාර්ශවකරු වන එ.ජා.ප. යත් සෙසු බලවේගත් අතර සීතල යුද්ධයක්‌ ඉස්‌මතුවී ඇත. මාර සේනාවට සෙනඟ සැපයූවේ එ.ජා.ප. යෙනි. ක්‍රෝධය, වෛරය, ඉරිසියාව, පලිගැනීමේ ෙච්තනා හා බල ලෝභය සපයන ලද්දේ අනෙක්‌ පාර්ශවකරුවන් විසිනි.

ජනාධිපතිවරණය පරාජය වීමෙන් පසු තමන්ගේ අනන්‍යතාවය රැකගැනීමට එ.ජා.ප. යට උවමනාවක්‌ ඇතිවී ඇත. එම පක්‍ෂයේ පාර්ලිමේන්තු කණ්‌ඩායම තුළත් දිස්‌ත්‍රික්‌ නායකයන් හා පක්‍ෂ

ජ්‍යෙෂ්ඨයන් අතරත් ඇතිවී තිබෙන මතය වන්නේ එළඹෙන පාර්ලිමේන්තු මැතිවරණය සඳහා අලියා ලකුණ යටතේ කොළපාට ද සහිතව තරග කළ යුතු බවයි. මාරසේනාවේ සෙසු පිරිස්‌ ද අලියා ලකුණ යටතේ තරග කිරිම ගැන ඔවුන්ගේ විරුද්ධත්වයක්‌ නැත. නමුත් හංසයා ලකුණ යටතේ තරග කොට තවදුරටත් තමන්ගේ පක්‍ෂයේ අනන්‍යතාවය සහ බලය හීනකර ගැනීමට එරෙහිව මතයක්‌ එ.ජා.ප. ය තුළ ගොඩනැගී ඇත. මේ නිසා පැහැදිලි පිල් බෙදීමක්‌ මෙහි දක්‌නට ඇත. එක්‌ පාර්ශවයක සිටින්නේ රනිල් වික්‍රමසිංහ ප්‍රමුඛ එ.ජා.ප. යයි. අනෙක්‌ පාර්ශවයේ සිටින්නේ සරත් ෆොන්සේකා, ජ.වි.පෙ. ටිරාන් අලස්‌, සේනක ද සිල්වා වැනි චරිතයි. අලියා ලකුණ යටතේ තරග කිරිමට සූදානම් වී සිටින එ.ජා.ප. ය එම ස්‌ථාවරයෙන් ඉවත් කරගෙන යළිත් හංසයා ලකුණ යටතේම ජනාධිපතිවරණයට ඉදිරිපත් වුනු මාර සේනාව හැටියටම පාර්ලිමේන්තු මැතිවරණයට ද ඉදිරිපත් විය යුතු බවට අනෙක්‌ පාර්ශවයෙන් විශාල ප්‍රයත්නයක්‌ දරමින් සිටී. මේ සඳහා ඔවුන් බලපෑම් එල්ල කළ හැකි සෑම තැනකටම බලපෑම් කරමින් සිටී.

ඉකුත් සතියේ භික්‍ෂුන් වහන්සේලා කීපනමක්‌ කරු ජයසූරිය මහතා ඔහුගේ නිවසේදී හමුවී ඇතිකර ගන්නා ලද විපක්‍ෂ සංධානය එලෙසින්ම පවත්වාගෙන යා යුතු බවත් ජෙනරාල් ෆොන්සේකා තනි නොකළ යුතු බවත් පවසා ඇත. එම හමුවට ජයසූරිය මහතා රනිල් වික්‍රමසිංහට ද ආරාධනය කොට තිබිණි. එම භික්‍ෂූන් වහන්සේලාගේ ඉල්ලීමට පිළිතුරු වශයෙන් රනිල් වික්‍රමසිංහ මහතා පවසා ඇත්තේ තමන් මේ වන විට විපක්‍ෂයේ පොදු අපේක්‍ෂකයා වෙනුවෙන් කළ හැකි සෑම දෙයක්‌ම කර තිබෙන බවයි. පොදු අපේක්‍ෂකයාගේ ඡන්ද ව්‍යාපාරයට මුදල් සොයා දුන්නේ තමන් බවත් විපක්‍ෂ සංධානයේ විශාලම පක්‍ෂය එ.ජා.ප. ය වුවත් ජ.වි.පෙ. ට අපහසුතාවයක්‌ ඇති නොවන ආකාරයට තමන් අගමැතිකම පවා ප්‍රතික්‍ෂේප කළ බවත්, ජෙනරාල්ව දිනවීමට තමන් ද රට වටේ ගිය බවත් පැහැදිලි කර සිටියේය. මේ පරාජයෙන් පසු තවදුරටත් හංසයා ලකුණ යටතේ තරග කරනවාද නැත්ද යන්න ගැන තමන්ට තනි තීන්දුවක්‌ ගත නොහැකි බවත් ඒ තීන්දුව ගත හැක්‌කේ එ.ජා.ප. යේ බහුතර මතයට අනුව පමණක්‌ බවත් පවසා ඇත.

මේ සම්බන්ධයෙන් තීරණයක්‌ ගැනීම සඳහා එ.ජා.ප. යේ කෘත්‍යාධිකාරි මණ්‌ඩලය මෙම මස 11 වැනිදා හමුවීමට නියමිතය. නමුත් ඒ අතරතුර දෙපාර්ශවයෙන්ම විවිධ යෝජනා ඉදිරිපත් වෙමින් පවතී. දෙපාර්ශවය එකට තබාගැනීමට අවශ්‍ය වී තිබෙන කණ්‌ඩායමකින් මතුවී තිබෙන යෝජනාවක්‌ වන්නේ හංසයා පක්‍ෂයේ සභාපතිකම රනිල්ටත් ලේකම් ධුරය එ.ජා.ප. යේ හිටපු මහලේකම්වරයකු වන එන්. කේ. වී. ඩී. වේරගොඩ මහතාටත් දිය යුතු බවයි. එම පක්‍ෂයට නායකත්වය සපයන්නේ කවුදැයි ඇසූ විට අපට ලැබෙන පිළිතුර වන්නේ රනිල් හා සරත් ෆොන්සේකා යන දෙදෙනාම මෙයට නායකත්වය සැපයිය යුතු බවයි. මේ අතරතුර රනිල් වික්‍රමසිංහ මහතා එ.ජා.ප. ය හා මුස්‌ලිම් කොංග්‍රසය ඇතුළු පක්‍ෂ ගණනාවක්‌ එකතු වීමෙන් සාදන ලද එ.ජා. පෙරමුණේ නියෝජ්‍ය නායකකමත් සරත් ෆොන්සේකා මහතාට ලබාදීමට යෝජනාවක්‌ ඉදිරිපත් කොට ඇත.

කෙසේ නමුත් සරත් ෆොන්සේකා මහතාට දෙවැනියා වීමට නොහැකි ප්‍රශ්නයක්‌ ඇත. ඔහුට පළවෙනි තැනම අවශ්‍ය වී ඇත. ෆොන්සේකා මහතා තම හිතවතුන්ට පවසා ඇත්තේ පළාත් සභා මැතිවරණවලදී රට පුරාම ඡන්ද 26 ලක්‍ෂයක්‌ පමණක්‌ ලබා ගෙන වැලේ වැල් නැතුව සිටි එ.ජා.ප. යට තමන් පැමිණ එක්‌ වරම ඡන්ද ප්‍රමාණය ලක්‍ෂ 42 දක්‌වා වැඩිකර දුන් බවය. එමනිසා එ.ජා.ප. ය තමාගේ නායකත්වය යටතේ හංසයා ලකුණින් පාර්ලිමේන්තු මැතිවරණයටත් මුහුණදිය යුතු බවයි. මෙයට උඩගෙඩි දෙමින් ටිරාන් අලස්‌ මහතා ද එ.ජා. පාක්‍ෂිකයන්ට පවසා ඇත්තේ ඇතිකරගන්නා ලද විපක්‍ෂ සංධානය දිගටම පවත්වා ගත යුතු බවත් එය දෙකඩ කිරීමට උත්සාහ දරන උදවිය මහින්ද රාජපක්‍ෂගේ කොන්ත්‍රාත්තුවක්‌ සපුරන බවත් ය. ෆොන්සේකා පාර්ශවයේ මේ සියලු උත්සාහයන්ට ජ. වි. පෙ. ද සහයෝගය දක්‌වති. ඒ මන්ද යත් එළඹෙන පාර්ලිමේන්තු මැතිවරණය තමන්ට තනිව තරග කිරිමට සිදුවුව හොත් කුමකින් කුමක්‌ වේ දැයි ඔවුන්වත් නොදන්නා නිසාය.

එ.ජා.ප. ය පැත්තෙන් ඇසෙන්නේ වෙනස්‌ කතාවකි. ඔවුන් පෙන්වා දෙන්නේ හංසයා ලකුණ යටතේ තරග කිරීමෙන් 2005 දී එ.ජා.ප. ය තනිව තරග කොට ලබාගත් ලක්‍ෂ 47 ට කිට්‌ටුවීමටවත් නොහැකි වූ නිසා තවදුරටත් හංසයා ලකුණින් තරග කිරීමෙන් පලක්‌ නැති බවයි. 2005 දී එ.ජා.ප. ය තරග කළේ ජ.වි.පෙ. සහයෝගයවත් දෙමළ ජාතික සංධානයේවත් සහයෝගයවත් නොමැතිවය. ඔවුන්ගෙන් ලැබුණු ඡන්ද ජෙනරාල් ෆොන්සේකාට ලැබුණු ලක්‍ෂ 41 න් අඩු කළ හොත් 2005 දී රනිල් වික්‍රමසිංහ මහතාට ඡන්දය ප්‍රකාශ කළ එ.ජා.ප. පාක්‍ෂෙsකයන් ලක්‍ෂ 10 ක්‌ පමණ ඡන්දය ප්‍රකාශ කොට නැති බව පැහැදිලි වෙයි. (2005 දී ලංකා කම්කරු කොංග්‍රසයත්, කඳුරට ජනතා පෙරමුණත් වික්‍රමසිංහ මහතාට සහයෝගය දුන්න ද පසුගිය ජනාධිපතිවරණයේදී ඔවුන් සිටියේ ආණ්‌ඩුව සමගය. එසේ වුවද කඳුරට දෙමළ ජනතාවගේ ඡන්ද එ.ජා.ප. ය හරහා සරත් ෆොන්සේකාට ලැබුණු බව පැහැදිලිය.) ඇරත් තමන්ගේම පාක්‍ෂිකයන් ලක්‍ෂ 10 ක්‌ පමණ ඡන්දය නොදී සිටීමට අමතරව පාවෙන ඡන්ද හා තරුණ ඡන්ද මාර සේනාවට ආකර්ශනය නොවූ බවද එ.ජා.ප. ය හො¹කාරවම දනී.

මේ සියලු කරුණු කාරණා නිසා හංසයා ලකුණ යටතේ තවදුරටත් තරග කිරීම, තමුන්ට තිබුණු දෙයක්‌ නැතිකර ගන්නා පොටක්‌ යන අවබෝධය එ.ජා.ප. ය තුළ මුල්බැසගෙන ඇත. නමුත් අනෙක්‌ පාර්ශවයෙන් කියා සිටින්නේ එ.ජා.ප. ය හංසයා ලකුණ යටතේ තරග කිරීමට එකඟ නොවන්නේ නම් ඔවුන් වෙනම තරග කරන බවය. මෙහිදී ඇතැම් අයට ඇතිවී තිබෙන බිය වන්නේ විපක්‍ෂය දෙකඩ වුවහොත් ඔවුන් රාජපක්‍ෂ ආණ්‌ඩුවට පහර දෙනවාට වඩා එකිනෙකාට පහරදී සියලු දෙනාම විනාශ වේවිද යන බියයි. මේ ප්‍රශ්නය සාධාරණව සිතා බලන කල ජෙනරාල් ෆොන්සේකාට අලියා ලකුණ යටතේ තරග කළ නොහැක්‌කේ මන්ද යන්න ගැන සාධාරන හේතු දැක්‌වීමක්‌ නැති බව පෙනේ. විපක්‍ෂයේ සිටින ජනප්‍රියම දේශපාලකයා රනිල් මිස ෆොන්සේකා නොවන බව පසුගිය ජනාධිපතිවරණයේදී සක්‌සුදත් සේ පැහැදිලි විය. තවද ෆොන්සේකා මහතා ජීවිත කාලය පුරාම රනිල්ට "සර්" කියා ආමන්ත්‍රණය කිරීමත් සැලියුට්‌ ගැසීමත් කර ඇති නිසා ඔහු යටතේ දේශපාලනය කිරීම එතරම් ප්‍රශ්නයක්‌ විය නොහැකිය. මෙතැනදී ජෙනරාල් ෆොන්සේකා පසුගිය වකවානුව පුරාම මනාවට පෙන්නුම් කළ පුහු මානය එනම් කිසිවකුටත් දෙවැනියා විය නොහැකිය යන අධිතක්‌සේරුව ක්‍රියාත්මක වෙමින් පවතින බව පැහැදිලිය.

මෙහිදී එ.ජා.ප. යට ඇති තෝරාගැනීම මෙයයි. රටේ ජනතාවට පිළිගත හැකි විපක්‍ෂයක්‌ හැටියට ගොඩනැගෙනවාද නැති නම් ජනතාවගෙන් බහුතරයක්‌ බියගන්වන මේ මාරසේනාවේම කොටසක්‌ බවට පත්වනවාද යන්නයි. මාරසේනාවේ සිටියොත් සුක්‌කානම තිබෙන්නේ මොනම දේශපාලනයක්‌වත් නොතේරෙන වෙන අරමුණු වලට දේශපාලනයට පිවිස සිටින සරත් ෆොන්සේකා, ටිරාන් අලස්‌, සේනක සිල්වා වැනි අය අතය. ඒ මදිවාට තුවක්‌කුවෙන් බලය ඩැහැගැනීමට නොහැකිවී වෙන විකල්පයක්‌ නොමැති නිසා කැමැත්තෙන් ප්‍රජාතන්ත්‍රවාදී ඡන්ද වලට ඉදිරිපත් වන, තවමත් බලය බලහත්කාරයෙන්ම ඩැහැගැනීමේ සිහින මවමින් සිටින ජනතා විමුක්‌ති පෙරමුණ ද මොවුන් පසුපස සිටින බිම් මට්‌ටමේ සංවිධානය වනු ඇත. මෙවැන්නකින් එ.ජා.ප. යට සුගතියක්‌ වේ දැයි හොඳින් කල්පනා කොට තීන්දුවක්‌ ගත යුතුය.

Saturday, January 30, 2010

එළියට දාපු අලවංගුව තමයි සරත් ෆොන්සේකා...


මහින්දයි රනිලුයි දෙන්නම දිනුම් .....

ජනාධිපතිවරණය අවසන් වී අවසාන ප්‍රතිඵලයද නිකුත්වී දින ගණනකි. ඉතා විශිෂ්ට ජයග්‍රහණයක්‌ ලබා ජනාධිපති මහින්ද රාජපක්‍ෂ නැවත වතාවක්‌ මේ රටේ පාලන බලය හිමිකරගෙන අවසන්ය. ජනාධිපති මහින්ද ඇතුළු සහෝදර සමාගමේ වංචා දූෂණ රටට හෙළිකර ඔවුන්ගේ පාලන සමය
අහෝසිකොට ඔවුන් ගෙදර යවා රටට සැබෑ වෙනසක්‌ අත්පත් කරදෙනවා යෑයි කී විපක්‍ෂ සන්ධානයේ නිර්පාක්‍ෂික අපේක්‍ෂක සරත් ෆොන්සේකා මේ වන විට දේශපාලන ලෝකයේ ආගිය අතක්‌ නැති ගානය....

කෙසේ වෙතත් පසුගිය ජනාධිපතිවරණය තුළ
කිසිවිටෙකක්‌ රටේ ජනතාවට අමතක කළ නොහැකි කරුණු කාරණා බොහෝය. රසමුසු තැන්ද බොහෝය. එබඳු රසමුසු තැන් කිහිපයක්‌ නැවතත් මෙනෙහි කරමින් රසවිඳීම මේ ලිපිය ලිවීමේදී මගේ අරමුණ විය.

පසුගිය ජනාධිපතිවරණ පූර්ව ප්‍රචාරක සමයේදී අප වඩාත්ම ආශා කළේ ඒ ඒ අපේක්‍ෂකයන් හා ඔවුන්ගේ ආධාරකරුවන් තැන් තැන්වලදී කළ කතා ඇසීමටය. අප රූපවාහිනි නාලිකා ඒ කතා වල තිබූ හරබර සුවිශේෂී තැන් පමණක්‌ නොව රසබර හාස්‍ය බර ජවනිකාද ඉතා අපූරුවට අප හමුවේ ගෙනහැර පෑහ.

අතීතයේදී නම් බඩේ බඩවැල් එළියට එනතුරු හිනාවෙන්ට හරි අපූරු ඔල්මොරොන්දන් කතා රටට කීවේ විපක්‍ෂ නායක රනිල් වික්‍රමසිංහය. විටෙක ඔහු පස්‌දුන් කෝරළයේ ඉතිහාසය ගැන මවිතය දනවන කතාවක්‌ ගෙන ඇදබාමින් ප්‍රේක්‍ෂකයා කුල්මත් කළේය. තවත් විටෙක කාගේදෝ ලණුවක්‌ කමින් මේ රටේ තරුණ තරුණියන්ට ඩෙනිම් අන්දවන්නටත්, බ්‍රේස්‌ලට්‌ පළන්දන්නටත් චුයින්ගම් කවන්නටත් යොමුකරන ආකාරයේ කතාවක්‌ කළේය. ඒ ඉස්‌සරය. ඊටත් පසුව රනිල් ඡන්දයකදී ඡන්දය පැවැත්වෙන දිනය වරද්දවා කියමින් තවත් නාට්‍යමය ජවනිකාවක්‌ රඟපෑවේය.

ඒ ඔක්‌කොම පරණ කතාය. අද වන විට අපට රසවිඳින්නට ඊටත් වඩා අලුත් කතා බොහෝ තිබේ.

ඒ අතර වඩාත් කැපීපෙනෙන පුද්ගලයන් හිටියේ ජනතා විමුක්‌ති පෙරමුණේය.

ජවිපෙ ලේකම් ටිල්වින් සිල්වා සිය හාස්‍යමය ජවනිකාව ගෙන හැර පෑවේ තම අපේක්‍ෂකයාගේ ඡන්ද ලකුණ වරද්දා ගනිමිනි.

"මේ පාර අලියා නෑ. පුටුව නෑ. තියෙන එකම ලකුණ සීනුව. රට දිනවන ලකුණ, රට හදන ලකුණ සීනුව...."

ටිල්වින්ට හංසයා වෙනුවට සීනුව මාරුවුණේ එලෙසය.

ඊළඟ විහිළුව කරනු ලැබුවේ ජනතා විමුක්‌ති පෙරමුණේ අද සිටින ප්‍රමුඛම නායකයා ලෙස සැලකෙන අනුර කුමාර දිසානායකය.

"මෙම මැතිවරණයේදී ජය ගන්නේ මහින්ද රාජපක්‍ෂ. මහින්ද රාජපක්‍ෂගේ ජයග්‍රහණය නියතයි....." ඔහු වේදිකාවට ගොඩවී සිටියේ සරත් ෆොන්සේකාගේ ජයග්‍රහණය ගැන කතා කරන්නටය. එහෙත් කට බොරුකියන්නට උත්සාහ කළත් ඔහුගේ දිව ඔහුට බොරුකියන්නට ඉඩදුන්නේ නැත. ඔහු දිගින් දිගටම එදා එසේ කී අනාවැකිය අද සත්‍යයක්‌ වී ඇති බව පැහැදිලිය.

මේ අතර සරත් ෆොන්සේකාගේ වේදිකාවේදී සුරූපී රෝසි සේනානායක නෝනාද අපූරු කතාවක්‌ කියා පොට වරද්දා ගත්තාය.

"මේ මැතිවරණයේදී ජනතාව නිවැරදිදේ තෝරාගනීවි. හරියට අර සිංහයා කිරෙන් දිය වෙන්කරගන්නවා වගේ ...."

කිරෙන් දිය වෙන්කර ගන්නේ සිංහයා නොව හංසයා බව අඩුමතරමින් දයාසිරි ජයසේකර මන්ත්‍රීවරයාවත් රෝසිට කියාදී නැතිවීම කනගාටුවට කාරණාවකි....

මේ අතර තවත් නාලිකාවක්‌ ජනතාවට අතීතය මතක්‌ කරදීමටද හරි හරි අපූරු දේවලේ කළේය. ඒ අතර කැපීපෙනුනේ ජවිපෙ නායක සෝමවංශ අමරසිංහය.

සෝමවංශ අමරසිංහ මීට වසර ගණනාවකට පෙර එක්‌තරා වතාවක්‌ සාකච්ඡාවක්‌

සඳහා ස්‌වාධීන රූපවාහිනියට පැමිණ තිබිණි. සාකච්ඡාව මෙහෙයවූයේ සුදර්මන් රදලියගොඩය. එහිදී ඔහුගෙන් ප්‍රශ්න කළේ ජවිපෙ නායකත්වය රටට අහිමිවීමේ අතීතය ගැනය. ඔහු ඒ ප්‍රශ්නය නිසා ඉතා සංවේදී විය. සිය පක්‍ෂයේ සදාදරණීය නායකයා වූ රෝහණ විඡේවීරගේ දෙකකුල් වලට වෙඩි තබා පණ කෙන්ද තුරන් වන්නට පෙර දෑතින් හා දෙපයින් අල්ලා පද්දවා බොරැල්ල කනත්තේ බෝයිලේරුවට විසිකර පණ පිටින් පුච්චා මරා දැමීමේ අතීතය ඔහු මතක්‌කර දුන්නේ කඳුළු වගුරවමිනි.

ඔහු කීවේ තම මිත්‍රයා තම නායකයා පණ පිටින් පුලුස්‌සා මරා දැමුවේ එක්‌සත් ජාතික පක්‍ෂ ආණ්‌ඩුව කියාය.

මෙම අතීත සිදුවීම ස්‌වාධීන රූපවාහිනිය ගෙන හැර පෑවේ රෝහණ විඡේවීර ගැන රටේ ජනතාවට මතක්‌ කර දීමට නම් නොවේ. එදා විඡේවීරගේ මරණය සම්බන්ධයෙන් රටේ ජනතාව බලාසිටියදී කඳුළු වගුරවමින් හඬමින් එජාපයට චෝදනා කළ සෝමවංශ අමරසිංහ මේ ඉතා මෑතකදී ටයිකෝට්‌ ඇඳ පැළඳ මුව පුරා විහිදුණු පුළුල් සිනාහවකින් යුතුව රනිල් වික්‍රමසිංහ තදින් වැළඳ සිටින අවස්‌ථාවක්‌ ප්‍රසිද්ධ වීම නිසාය. කලකදී වහලු කලකදි රස වෙනවාලු කියා කියන්නේ මේවාට බව රටේ ජනතාවට කියාදීමට රූපවාහිනිය ඒ අවස්‌ථා දෙකම නොමසුරුව ප්‍රචාරය කර තිබිණි.

රූපවාහිනිය හා ස්‌වාධීන රූපවාහිනිය ජනාධිපති මහින්ද රාජපක්‍ෂගේ ප්‍රචාරක ව්‍යාපාරයට සහාය දෙමින් ඒ කටයුත්ත හරි අපූරුවට කළ බව මගේ හැඟීමය.

විපක්‍ෂයේ නිර්පාක්‍ෂික සන්ධානයේ ජනාධිපති අපේක්‍ෂක සරත් ෆොන්සේකාගේ ප්‍රචාරක ව්‍යාපාරය ආකාර දෙකක්‌ ගත්තේය. එක්‌ පැත්තකින් ඔවුහු කළේ තම අපේක්‍ෂකගේ පෞරුෂය හා අභිමානය මෙන්ම ප්‍රෙෘඪත්වය ඉස්‌මතු වන ආකාරයට ප්‍රචාරක සැලසුම් සකස්‌ කිරීමය. අනිත් අතට ඔවුහු කළේ ෆොන්සේකාගේ ප්‍රබල ප්‍රතිවාදියා වන ජනාධිපති මහින්ද රාජපක්‍ෂගේ ප්‍රතිරූපය විනාශ වන ආකාරයට තම ප්‍රචාරක ව්‍යාපාර සැලසුම් කිරීමය. ඒ සඳහා ඔවුහු කටකතා මඩ පත්‍රිකා, මඩ පෝස්‌ටර්, ඊමේල් හා එස්‌. එම්. එස්‌. බොහෝ අපූරුවට යොදාගෙන තිබෙන බව පෙනිණි. ජනාධිපති මහින්ද හා රාජපක්‍ෂ සමාගම පිළිබඳවද ඔවුන්ගේ වංචා දූෂණ කටයුතු පිළිබඳවද හොරකම් පිළිබඳවද නිර්මාණාත්මක ලෙස ගොතන ලද කයි කතන්දර රැසක්‌ ඉතා සංවේදීව කටකතා තුළින් පතුරුවා හැරීම එහිදී ඔවුන්ගේ මූලික සැලසුම වූහ.

ෆොන්සේකාගේ ප්‍රචාරක ව්‍යාපාරයේ මුල් අදියර තුළ මේ කටකතා ප්‍රචාරයට විශේෂ තැනක්‌ ලැබිණි. දුම්රියේ බස්‌රියේ කාර්යාලයේ කඩේ පොළේ හන්දියේ ඉතා සැලසුම් සහගතව ප්‍රචාරය කළ කටකතා ඉතා ඉක්‌මණින් රට පුරා පැතිර ගියේය. රාජපක්‍ෂ සහෝදර සමාගම පසුගිය කාලයේ කළ හොරකම්, ඒවායින් ඉපයූ මුදල්, ඒ මුදල්වලින් ගත් ඉඩකඩම් ගොඩනැඟිලි ගෙවල්, ඉස්‌පිරිතාල, හෝටල් හා වාහන පිළිබඳ නොයෙකුත් පුවත් රට පුරා පැතිර යන්නට වැඩි කලක්‌ ගත වුණේ නැත.

මේ සියල්ල නිසා මුල් ප්‍රචාරක අදියරෙහිදී නිර්පාක්‌ෂික අපේක්‌ෂක ෆොන්සේකා ජනාධිපති මහින්දට වඩා ඉදිරියට ආවේය.

ජනාධිපතිවරණයට සතියක්‌ තිබියදීත් ෆොන්සේකා ලද ජනප්‍රියත්වය ඉතා ඉහළ එකක්‌ වුණේය. ජනපති මහින්ද සිටියේ අවදානම් සහගත තත්ත්වයකය. ජනපති මහින්ද වෙනුවෙන් කතා කරන්නට වේදිකාවේ කථිකයෝ බොහෝ ගණනක්‌ සිටියත් ෆොන්සේකාගේ ප්‍රචාරක ව්‍යාපාරය අවසන් සතිය වනතුරත් සිටියේ ඉදිරියෙනි.

සරත් ෆොන්සේකාගේ මැතිවරණ ප්‍රචාරක ව්‍යාපාරය තුළ හුවමාරුවූ මුදල් ප්‍රමාණය සුවිශාලය. රූපවාහිනි නාලිකාවල පළවූ හා පුවත්පත්වල පළවූ දැන්වීම්වල වටිනාකම අනුව බැලුවත් මේ මුදල රුපියල් මිලියන 1114 ක්‌ වන බවද ගණන් බලා තිබිණ. එවන් දැවැන්ත ප්‍රචාරක ව්‍යාපාරයක්‌ රජයට නොතිබිණි.

කෙසේ නමුත් රාජපක්‍ෂවරු පිළිබඳ දිගින් දිගටම කී අවලාදය ජනතාවටද එපාවී ගියේය. එකම කතාව නිතර අසා ජනතාවට තිත්ත වී ගියේය. ඒ තිත්ත කතා වෙනුවට අන්තිම සතිය වනවිට සත්‍ය කතාවද ප්‍රචාරය වන්නට පටන් ගත්තේය.

අවසන් සතිය වන විට ෆොන්සේකා ලබා තිබූ ජනප්‍රියත්වය නැවත ජනාධිපති මහින්ද රාජපක්‌ෂ කරා ඇදෙන්නට වූයේය. ඡන්දයට සතියක්‌ තිබී ජනපති මහින්දගේ පැත්තට කැරකී ආ ජනරැල්ල ඔහුට දරාගන්නට නොහැකි එකක්‌ තරම් වූහ.

අවසානයේ ජනපති මහින්ද ලබාගත්තේ කිසිවකු අපේක්‍ෂා නොකළ තරමේ අති විශාල ජයග්‍රහණයකි.

මෙම ඡන්ද ප්‍රතිඵලයත් සමගම අන්ත පරාජයට පත්වූයේ සරත් ෆොන්සේකා නොව, ජනතා විමුක්‌ති පෙරමුණය.

ජනතා විමුක්‌ති පෙරමුණ දෙස අපේක්‍ෂා සහගතව නිතර බලාසිටියේ මේ රටේ පාවෙන ඡන්ද හිමි මධ්‍යස්‌ථ මතධාරීන්ය. ඔවුහු ජවිපය ගැන සිතුවේ නිතර රට වෙනුවෙන් වැඩ කරන පරාර්ථය සලකන ආත්මාර්ථය නොසලකන පක්‍ෂයක්‌ කියාය. එහෙත් මේ ඡන්ද ප්‍රතිඵලයත් සමගම පෙනෙන්නට ඇති කාරණය වන්නේ පාවෙන ඡන්දවල ඡන්ද පදනමින් නිතර ශක්‌තිමත් වූ ජවිපයට මෙවර අත් වී ඇති අභාග්‍ය සම්පන්න ඉරණමයි.

පසුගිය 2005 මැතිවරණයේදී ජනතා විමුක්‌ති පෙරමුණේ සහ දෙමළ සන්ධානයේ මෙන්ම කොටි සංවිධානයේ සහාය නැතුවත් රනිල් වික්‍රමසිංහ ඡන්ද ලක්‌ෂ 47 ක්‌ මේ රටෙන් ලබාගත්තේය. එහෙත් සරත් ෆොන්සේකාට මේ සියලු ආකාරයේ සහායන් මෙවර ලැබී තිබීම විශේෂත්වයකි. එහෙත් ඔහු ලැබූ ප්‍රමාණය රනිල් ගියවර ලබාගත් ඡන්ද ප්‍රමාණයට යාන්තමින් හෝ කිට්‌ටුවට යාමටවත් බැරි විය.

මෙම ප්‍රතිඵලයට අනුව මේ ජනපතිවරණයේ ජයග්‍රහණය ලැබූ එකම පුද්ගලයා ජනපති මහින්ද පමණක්‌ නොවේ. විපක්‍ෂ නායක රනිල් වික්‍රමසිංහද මෙවර ඡන්ද ප්‍රතිඵලයත් සමගම විශිෂ්ට ජයග්‍රහණයක්‌ ලබාගත්තේය. එක්‌සත් ජාතික පක්‍ෂය තුළ ඔහුගේ නැතිව ගොස්‌ තිබූ නායකත්වයේ ස්‌ථාවරය නැවත වරක්‌ ආරක්‍ෂාකර ගැනීමට මෙහිදී රනිල් සමත් වී තිබිණි.

රනිල් සිටියේ ඔහුට පක්‍ෂ නායකත්වය අහිමි වෙන්නට ඔන්න මෙන්න අඩියකය. විපක්‍ෂයේ පොදු අපේක්‍ෂකයා ඉදිරිපත්a කරන්නට ඔහු කැමැති වූයේද පක්‍ෂයේ අනිත් විවේචකයන්ගේ ඉල්ලීමට පිටුපාන්නට බැරි නිසාය...

දැන් රනිල්ට කියන්නට හරි අපූරු උත්තරයක්‌ තිබේ...

ඔයගොල්ල කිව්වනේ මම නැතුව වෙනත් පොදු අපේක්‍ෂකයෙක්‌ ඕන කියලා. පොදු අපේක්‍ෂකයෙකුට මහින්දව පරද්දන්න පුළුවන් කියලනේ යුද වීර සරත් ෆොන්සේකාව දැම්මේ... කෝ.. එයාට මම ගනිපු තරම්වත් ඡන්ද ගත්ත පුළුවන් වුණාද...

මේ පිළිබඳව කතා කරන විට මා මතකයට නැගෙන්නේ පසුගිය දිනක ඩලස්‌ අලහප්පෙරුම මැතිවරණ වේදිකාවකදී කියපු කතාවකි...

"වහින අවස්‌ථාවල අකුණු ගහනකොට අපේ ගමේ ගොඩේ උදවිය කරන දෙයක්‌ තියනවා. ඒ තමයි ගෙවල්වල තියන අලවංගු, උදළු, පිහි ඔක්‌කොම මිදුලට වීසි කරනවා හෙණ වදින එකෙන් බේරෙන්න. එහෙම කළාම හෙණ වදින්නේ එළියේ තිබෙන අලවංගු උදළුවලට කියල විශ්වාසයක්‌ අපේ ගමේ මිනිස්‌සුන්ට තියනවා. අන්න ඒ වගේ රනිල් වික්‍රමසිංහ 27 වනදා උදේට නොවරදවාම තමන්ට වදින අකුණු පහරින් බේරෙන්න එළියට දාපු අලවංගුව තමයි
සරත් ෆොන්සේකා...

බුලිත ප්‍රදීප් කුමාර

Sarath Wedding Day


Thanks to chamith

Thursday, January 28, 2010

අමරසිරි කලංසූරිය,,,

මං හසලක ඩෑම් එකේ ගල් තාච්චි ඇද්දා....,

අමරසිරි කලංසූරිය තම ජීවිත කතාව ලියමින් කියයි

අපේ අම්මා ගැන මට තියෙන්නේ හීනයක් වගේ මතකයක්. අපේ ගෙයි මැද්දේ දිග ඇරලා තිබුණු පෙට්ටියක අම්මා නිදියගෙන හිටියා. ඒ මූණ හරි ලස්සනයි. මූණ සුදුවෙන්නම පවුඩර් ගාලා තිබුණා.

අම්මා දිහා බලාගෙන ඉඳලා මට මතකයි අම්ම හරි ලස්සනයි කියලා මටම කියවුණා. අම්ම පවුඩර් ගාගෙන ගෙයි මැද්දෙ නිදියගෙන හිටිය නිසා අපි සෙල්ලම් කළා. දවස් දෙක තුනකින් අම්මගෙ පෙට්ටිය වහල ගෙනිච්චා. ඊට පස්සෙ දකින්න නැතිවුණාම තමයි දැනගත්තෙ ආයෙ අම්ම එන්නෙ නෑ කියලා.

එතකොට මගේ වයස අවුරුදු 06ක් විතර ඇති. ජීවමානව හිටපු අපේ අම්මා ගැන මට තියෙන්නේ එකම මතකයයි. ඒ මාවත් එක්ක බස් එකක නැගලා කොහේදෝ ගමනක් ගියා. අපේ අම්මා කෙට්ටුයි; සුදුයි. ඒ බස් එකේ යද්දි මගේ තොප්පිය හුළඟෙ ගියා. අම්ම බස් එක නවත්තල දුවල ගිහින් තොප්පිය ගෙනත් දුන්නා. ඊට පස්සෙ මතක අම්මා පෙට්ටියේ නිදියගන ඉන්න එක තමයි.

ඔහුගේ ඇස් දෙකේ කඳුළක් නලියනවා. එළියට පනින්න දඟලන ඒ කඳුළ කියන්නේ කුඩා කලදීම අහිමි වුණු මව් සෙනෙහසක අරුමය නේද කියලා මට හිතුණා. මේ කඳුළු සඟවගන්න හදන්නේ අපේ රටේ බොහෝ දෙනෙක් ආදරය කරන ජනප්‍රිය චරිතයක්. සිංහල සිනමාවේ එක්තරා යුගයක ආන්දෝලනාත්මක චරිතයක්. උස මහත පෞරුෂයක් නොමැති වුණත් මේ මුහුණේ එක ඉරියව්වකින් දහසක් දේ කිව හැකි රංගන පෞරුෂයක් ඔහුට තිබුණා. ඔහු අමරසිරි කලංසූරිය

කලංට පුංචි කාලේට යන්න හිතුණේ ඔහු මේ දවස්වල ආයෙත් ඔහුගේ පුංචි කාලෙත් එක්ක ජීවත්වෙන නිසා. ඒකට හේතුව ජීවිතේ කවදාවත් තමන්ට අමතක කළ නොහැකි සිදුවීම් රැසකින් සපිරි අත්දැකීම් රැසකින් පිරි ඔහුගේ ජීවිත කථාව මේ දිනවල ලියමින් සිටින නිසයි.

”මගේ සම්පූර්ණ ජීවිත කතාව ලියන්න දැන් පටන් අරන් තියෙන්නේ. මුලින්ම මගේ ළමා කාලය. ඒක හරිම දුක් ගැහැටින් පිරුණු අඳුරු යුගයක්. විශේෂයෙන්ම මම පුංචි කාලෙදිම මගේ අම්මා නැතිවීම නිසා. මම පවුලේ දෙවැනියා. අයියා කෙනෙක් ඉන්නවා. නංගිලා දෙන්නෙක් ඉන්නවා. අපේ තාත්තාට ඒ කාලේ හැටියට යමක් කමක් තිබුණා. තාත්තා කළේ ව්‍යාපාරික කටයුතු. තාත්තට කරත්ත එහෙමත් තිබුණා මට මතකයි.

අපි පුංචි කාලේ අගහිඟයක් නැතුව අපව ජීවත් කරවන්න තාත්තට පුළුවන්කම තිබුණා. ඒ කාලේ අපි පදිංචිවෙලා හිටියේ නුවර කිරිබත්කුඹුරේ. කිරිබත්කුඹුරේ ශ්‍රී ස්වර්ණජෝති විද්‍යාලයට තමයි මම ඉස්සරලම ඉස්කෝලෙ ගියේ. තාත්තා මාව හෝඩියේ පන්තියට ඇතුළත් කළා. ටික දවසකින් තාත්තට ඕන වුණා මට ඉංග්‍රීසි උගන්වන්න.

ඒ හින්ද ඔහු මාව ඒ ඉස්කෝලෙන් අස්කරල පේරාදෙණියේ ශාන්ත ක්‍රිස්ටෝපර් විද්‍යාලයට ඇතුළත් කළා. මාත් එක්කම අයියත් ඒ ඉස්කෝලෙට ආව. ඔහු අතීත මතකය දිග හරිනවා. තව නොබෝ දිනකින් ඔහුගේ ජීවිතේ කඳුළු සුසුම සේම ධෛර්යවන්තව ජීවිතේ ගොඩනඟා ගත්ත හැටි ගැනත් කියවන්න අපට පුළුවන් වේවි.

පුංචිම කාලේ අම්මා මිය ගියාම දරුවෝ හතර දෙනෙක් තනියම හදා ගැනීමත් ව්‍යාපාර කටයුතුª කර ගැනීමත් කලං ගේ තාත්තට ප්‍රශ්නයක් වෙලා තියනවා. ඒ හින්දම දරුවන්ගේ් යහපත තකා ඔහු දෙවැනි විවාහයකට එළඹිලා.

“අපි පොඩි කට්ටිය හතරදෙනා බලාගන්න තාත්තා පුංචි අම්ම කෙනෙක් ගෙනාවා. පුංචි අම්මා වුණාට එයා අම්ම වගේම අපට සැලකුවා. අපව ආදරෙන් බලාකියාගත්තා. අපිත් එයාට හරිම ආදරේ වුණා. පස්සෙ කාලෙක පුංචි අම්මටත් නංගිලා දෙන්නෙකුයි මල්ලි කෙනෙකුයි ලැබුණා. අපි හැමෝම සතුටින් හිටියා. අපේ පුංචි අම්මා අවුරුදු 92ක් ආයු වළඳලා මේ මෑතකදි තමයි මියගියේ.

ඔය අතරෙදි කලං ගේ තාත්තා ඔහුව නුවර ධර්මරාජ විද්‍යාලයට ඇතුළත් කරනවා. කලං කියන්නේ තමාගේ ජීවිතේ සුන්දරම කාලය ඔහු ගතකළේ ධර්මරාජ විද්‍යාලයේ කියලයි. ඒ කාලේ කලාව ගැන ඒ තරම් උනන්දුවක් ඔහුට තිබිලා නෑ.

නමුත් ඔහු ක්‍රීඩාවට උපන් හපනෙක්. මලල ක්‍රීඩා කරුවෙක් විදියටත්, ශිෂ්‍ය භටයෙක් විදියටත් ඔහු පාසලේ නමක් දිනාගෙන හිටියා. විෂයට බාහිර වැඩ කළාට ඔහු ඉගෙනීමත් අතපසු කළේ නෑ. ඒ හින්දම තමයි විශ්වවිද්‍යාලයට යන්න සුදුසුකම් ඇතුව ඔහු එස්.එස්.සී. පාස් වුණේ.

ජීවිතේට කරදර බාධක එන්නේ අපි නොසිතූ නොපැතූ මොහොතක. එස්.එස්.සී. පාස්වෙලා ඉන්න තරුණ කොලු ගැටයෙක් වුණු කලංටත් එතැනින් එහාට මූණ දෙන්න වෙන්නේ කරදරවලටමයි.

”මම එස්.එස්.සී. පාස්වෙලා මාස 02ක් යද්දි අපේ තාත්තා නැතිවුණා. ඊට පස්සේ අපේ ආදායම් මාර්ග සම්පූර්ණයෙන්ම ඇණහිටියා. ඒ වෙනකොට අපිට ලොරි කීපයක් තිබුණත් ඒවයින් ව්‍යාපාර කටයුතු ඉදිරියට ගෙනියන්න අපට ශක්තියක් හෝ දැනුමක් තිබුණේ නෑ. නංගිලා මල්ලිලාත් එක්ක ජීවත්වෙන්න ලොකු සටනක් කරන්න වුණා.

පුංචි අම්මට හැම දෙයක්ම කරන්න බැරි නිසා අපි කිව්වා නංගිලා මල්ලිලාත් අරගෙන ගෙදර යන්න ඛ්යලා. ඔය අතරේ මම පුංචි, පුංචි රස්සා කරන්න පටන් ගත්තා. අපි හිටපු කුලී ගෙදරින් අපිට යන්න සිද්ධ වුණා. කුලී ගෙවපු නැති නිසා. ඒකාලේ කුලී ගෙවල නෑ කියලා කුලී ගෙදරින් යන්න කියන්නේ අමුතු විදියකට. උසාවියෙන් ඇවිත් අපට ගෙයින් ඉවත් වෙන්න කියලා අණබෙර ගහනවා.

ඒ ළඟපාත හිටපු කෙනෙක් මට මහියංගණේ හසලක ඩෑම් එකක් හදන තැනක ගල් අදින්න කුලී වැඩක් හොයලා දුන්නා. මට මතකයි මම රු. 1.75 පඩියට එතැන්ට ගල් ඇද්දා. ඊට පස්සෙ මම හෝටලේක රස්සාවකට ගියා. එතනින් රුපියල් 40ක් මට දුන්නා. තව ස්ටුඩියෝ එකකත් වැඩ කළා. ඔය අතරේ මම පොඩි වෙළෙඳාමක් කරන්නත් හිතුවා.

නොසඟවා කියන දුක්බර කතාවක කොටසක් මම අහගෙන හිටියා. කලං ගේ ලාබාල තරුණ විය රළු පරළු, ගල්ගෙඩිත් එක්ක සහ වෙනත් කුලී වැඩත් එක්ක ගෙවුණේ මව්පිය සෙනෙහස රැකවරණය අකාලයේ අහිමිවී ජීවිතයට තනියම මුහුණ දෙන්නට සිදුවූ නිසා.

තාරුණ්‍යයට උරුම, ආදරය, විනෝදය, චමත්කාරය විඳින්න තරම් නිදහස් මනසක් කලංට හිමිවුණේ නෑ. ඊට වඩා ඔහුට වැදගත් වුණේ එදා වේල හොයාගෙන බඩ වියත රැක ගැනීමත් තමන්ගේ සහෝදර සහෝදරියන්ගේ බඩ වියත රැකගැනීමත්.

මේ හින්දම අවුරුදු 18 ඉවර වෙනකොටම ඔහු හමුදාවට බැඳෙනවා. ධර්මරාජේ ඉන්න කාලේ ඉඳන්ම කලං හොඳ ක්‍රීඩකයෙක් නිසාත්, ශිෂ්‍ය භටයෙක් නිසාත් පහසුවෙන්ම ඒ අවස්ථාව කලංට උදාවෙනවා. පුහුණුවෙන් පස්සෙ යාපනේ රාජකාරි කරනවා. ඒත් ටික දවසකින් ඔහු හමුදාවෙන් සමුගන්නවා.

”මම කරපු රස්සාවල් ගාණ ගණන් කරන්න බෑ. මම ‘හන්තානේ කතාව‘ චිත්‍රපටයේ රඟපාන කොටත් රෙදි බිස්නස් කරනවා. ‘අහස් ගව්ව’ කරන කාලේ කාමර කෑල්ලක් අරගෙන රෙදි කඩයක් දැම්මා. ‘අපේක්ෂා’ කරන කාලේ මට රෙදි සාප්පු දෙකක් තිබුණා.

චිත්‍රපටි කරන ගමන්ම ව්‍යාපාරත් කළා. මගේ ජීවිතේ අත්දැකීම් ගැන කතා කළොත් කියලා ඉවර කරන්න බැරි තරම්. පෞද්ගලික ජීවිතේ වගේම සිනමා ජීවිතෙත්. තුන් හතර වතාවක්ම ජීවිතේ බේරුණෙත් අනූනමයෙන්. කාලයක් හිරගෙදරට වෙලා හිටියා.

විජයත් එක්ක ගතකරපු ජීවිතේ තවත් පරිච්ඡේදයක්. ජීවිතේ දිහා ආපස්සට හැරිල බලන කොට බොහෝ දෙනකුට මුහුණ දෙන්න සිදු නොවුණු දේට මට මුහුණ දෙන්න සිද්ධවුණා. දේශපාලනය මාව සූරගෙන කාපු හැටිත් මගේ ජීවිත කතාවේ ඇතුළත් වෙනවා.”

අතීත කතා අහගෙන ඉන්නකොට කාලය යනව දැනෙන්නෙත් නෑ. කලංටත් කාලය ගැන වගක් නෑ. දුක්බර අතීතයක් වුණත් ඔහු දැන් ඒ මතකය අවදි කරන්නේ් සතුටින්. දැන් ඔහු පදිංචිවෙලා ඉන්නේ ජා-ඇළ. කලංට දැන් අවුරුදු 70යි.

හිනාවෙනකොට මූණෙ රැලි ටිකක් නැඟුණට ඔහුගේ ගමන බිමන ඉරියව් සියල්ලගේම තාමත් රැඳෙන්නේ යෞවනයේ නෂ්ටාවශේෂ. තවමත් ගමන කඩිසරයි. ඔහු ගෙදරට වෙලා විවේක ගන්නවා. සති අන්තයට නුවර වත්තට යනවා. දූ දරුවෝ විවාහ වෙලා කලං සීයා කෙනෙකුත් වෙලා. පොඩි දුව තාමත් ඉන්නේ කලං එක්ක.

කලංට අවුරුදු 70ක් වුණාට ඔහු තවමත් ඔහුගේ ශරීර සෞඛ්‍ය ගැන හිතන කෙනෙක්. මස් මාළු ආහාරයට ගන්නෙ නෑ. එළවළුයි පලතුරුයි තමයි කලංගේ ආහාරයේ ප්‍රධාන වෙන්නේ. ඒ විතරක් ද හැමදාම උදේට මීටර් 100 රවුම් 3යි 200 න් රවුම් එකයි දුවනවා. ඩිප්ස් 10ක් ගහනවා. නිරෝගී සෞඛ්‍ය සම්පන්න බවකට තවත් මොනවාද? කලං කියනවා.

’මගේ පුංචි කාලේ අඳුරු අතීතයක්’ තිබුණට දුක් මහන්සියෙන් ගොඩනඟාගත් ජීවිතය ගැන මට අප්‍රමාණ සතුටුය. නළුවෙක් විදියට අදටත් රසිකයෝ මට දක්වන ආදරයට මම ගෞරව කරනවා. නළු ජීවිතයෙන් උපරිම තෘප්තියක් ලබපු මිනිහෙක් මම. සම්මාන ලැබුවා. කාගෙත් ආදරය ගෞරවය ලැබුවා. පෞද්ගලික ජීවිතේ් සතුටින් ගතකළා. ඒ ඇති මට.

Wednesday, January 27, 2010

සිංහලේ අන්තිම රජු....

සිංහලේ අන්තිම රජු හෙවත්
කුණ්‌ඩසාලේ සෙල්ලම් නිරිඳු



"කපිතාන් ජොන්සන්ගේ භටයන් විසින් 1804 දී මාලිගයට අයත් සියලු ගොඩනැඟිලි ගිනි තබා විනාශ කරන ලද බව ෆොaබ්ස්‌ පවසයි. එක්‌දහස්‌ අටසිය ගණන්වල අවසානය වන විට" මෙම භූමි භාගයෙහි අයිතිකරුවන් වූයේ සයිමන් අප්පු රේන්දරළාගේ හා ජොහැන්නස්‌ සිල්වා පූජකතැනගේ දරුවන්ය. ඒ වන විට ද මාලිගයට අයත් කැටයම් සහිත කුළුණු කීපයක්‌ එහි වූ අතර පසුව ඒවායින් දෙකක්‌ පල්ලේකැලේ පිහිටි වොලර් මහතාගේ නිවෙස ආසන්නයේ තිබෙනු දැකිය හැකි විය."

ලෝට්‌ විසින් "A Gazatteer of the Central Province of Ceylon කෘතියේ මෙසේ විස්‌තර කර ඇත්තේ අවසාන සිංහල රජු වූ ශ්‍රී වීර පරාක්‍රම නරේන්ද්‍රසිංහයන්ගේ කුණ්‌ඩසාලේ නුවර රජමාලිගය පිළිබඳවයි. වර්තමාන කුණ්‌ඩසාලේ රජ මහ විහාරයට නැගෙනහිරින් පිහිටි උස්‌ ස්‌ථානයක මෙම රජ මාලිගය තිබී ඇති අතර දෙවන ලෝක යුද සමයේදී එම ස්‌ථානයේ යුද කඳවුරක්‌ ඉදිකර තිබුණු බව කියෑවේ. බිසෝ මාලිගය තිබී ඇත්තේ රජ මැඳුරට ගිනිකොණ දෙසිනි.

නරේන්ද්‍රසිංහයන් ඉතිහාසගත වී ඇත්තේ සිංහලේ අන්තිම රජු වශයෙන් පමණක්‌ නොව රට ජාතිය ආගම පිළිබඳව නොපැතූ සෙල්ලක්‌කාරයකු වශයෙන්ද ජනතාව අතර "කුණ්‌ඩසාලේ සෙල්ලම් නිරිඳු" වශයෙන් ද ප්‍රකට විය.

වීර පරාක්‍රම නරේන්ද්‍රසිංහ දෙවන විමලධර්මසූරිය රජුගේ යකඩ දෝලියක වූ මුතුකුඩය දේවියගේ පුත්‍රයකු බව ජනප්‍රවාදයන්හි කියවෙතත් මූලාශ්‍ර ග්‍රන්ථවල එවැන්නක්‌ සඳහන් නොවේ. කෙසේ වුවද ඔහු සිංහාසනාරූඪ වූයේ 1707 දීය. ඒ වන විට ඔහු දාහත් හැවිරිsදි ලාබාල තරුණයෙකි. 1708 දී එනම් සිහසුනට පත්වී යන්තම් වසරක්‌ ගතවෙන විටම ඔහුට සිදුවූයේ උඩරට නායකයන් අටදෙනකු මෙහෙයවූ කැරැල්ලකට මුqහුණදීමටය. ඊට නායකත්වය දුන්නේ දුම්බරින් දෙගල්දොරුවේරාළ, උඩුනුවරින් කැටකුඹුරේරාළ හා කිරිවවුලේරාළ, යටිනුවරින් දෙහිගමරාළ, සතර කෝරලෙන් ඒදඬුවේරාළ, සත්කෝරලෙන් ධම්මන්නේරාළ, දවටවරාළ හා උඩුබද්දාවේරාළ යන අටදෙනාය.

මොවුන් විසින් මුළු උඩරටම නියෝජනය වන අයුරින් සිය විශ්වාසවන්තයන් එකසිය විසිදෙනකු කැරැල්ල සඳහා සහභාගි කරගත් බව රාජාවලිය පවසයි. ඔවුන්ගේ බලාපොරොත්තුව වූයේ රජු සිහසුනෙන් පහකොට විමලධර්මසූර්යගේ තවත් යකඩ දෝලියකගේ පුත්‍රයකු වූ පට්‌ටියේ බණ්‌ඩාර රජ කරවීමටයි. ඒ අනුව විමලධර්මගේ නායක්‌කර බිසවගේ පුත්‍රයා වූ නරේන්ද්‍රසිංහ පලවා හැර උඩරට රදළ පවුලක අයකු රජ කරවීමට ප්‍රයත්න දැරූ අවස්‌ථාවක්‌ ලෙස දැක්‌විය හැකිය.

කැරලිකරුවන් සෙංකඩගල නුවරට එක්‌රැස්‌ වූයේ රජුට නැරඹීම පිණිස "කොරවාහල්කඩ" සමීපයෙහි ඇත් පොරයක්‌ පවත්වන්නේ යෑයි ප්‍රචලිත කරමිනි. කොරවාහල්කඩ යනු උඩරට රජ කෙනෙකු හා භික්‍ෂූන්වහන්සේලා අතර ඇති වූ අර්බුදයක්‌ විසඳීමට කොරෙකුගේ වෙසින් සක්‌දෙව් රජ පැමිණි ස්‌ථානය යයිද, එය මලබර් වීදිය අසල තිබුණේ යයි ද පැවැසේ. (මධ්‍යම ලංකා පුරාවෘත්ත නාවුල්ලේ ධම්මානන්ද හිමි පිටුව 38)

කුමන්ත්‍රණය පිළිබඳ තතු දෙවන අදිකාරම් වූ රම්මලකගෙන් දැනගත් නරේන්ද්‍රසිංහයන්, 1708 දෙසැම්බර් 08 වැනි දින මහනුවර විෂ්ණු දේවාලයට අල්ගම ගම රන් සන්නසකින් පුදමින් ඉල්ලා සිටියේ තමන්ට එරෙහි වූ දුෂ්ට දුර්ජනයන්ගේ කුමන්ත්‍රණ හිරු දුටු අඳුර මෙන් දුරිභූත කරදෙන ලෙසයි. ළාබාල රජු කෙතරම් මුදු සිත් ඇත්තො වීද යන්න ඉන් ප්‍රකට වේ. එහෙත් එම කන්නලව්ව දිව කනට නොඇසුණු නිසාදෝ 1709 ජනවාරි 15 දින කැරළිකරුවන් මහ මළුවට රැස්‌වූයේ රජු ගලග්‍රහයෙන් ගැනීමටය. මේ කිසිවක්‌ නොදත් රජු මාලිගයෙහි සිටි අතර රම්මලක අදිකාරම සිටියේ මාලිගය වෙත යමිනි. එහිදී ඔහු වටකරගත් කැරලිකරුවන් විමසා සිටියේ පට්‌ටියේ බණ්‌ඩාර සිංහාසනාරූඪ කරවීමට මෙවරවත් සහාය නොදෙන්නේද යන්නයි. උපක්‍රමශීලී වූ රම්මලක පළමුව මාලිගයට ගොස්‌ තොරතුරු සොයා බලා පිළිතුරක්‌ දෙන බවට පොරොන්දු වී ගොස්‌ රජුට සියලු විස්‌තර සැලකොට ඉල්ලා සිටියේ හැකි ඉක්‌මණින් පලායන ලෙසයි. උද්ගතව ඇති අනතුරුදායක තත්ත්වය දැනගත් රජු උඩවත්ත කැලේ හරහා ගොස්‌ "වදඅත්ත පාදියෙන්" (වටපුළුව) ගඟෙන් එගොඩට පලා ගියේය. අනතුරුව රම්මලක කළේ රජුගේ යහනෙහි කෙසෙල් කොටයක්‌ තබා එයට සළුපිළි පොරවා රජු සැතපෙන බව කැරලිකරුවන් හට දැන්වීමයි. ඒ අනුව කඩාවැදුණු කැරලිකරුවන් කෙසෙල් කොටය කඩු ගාද්දී රම්මලක උඩුනුවරට පලා ගියේය.

තමන් රැවටුණා පමණක්‌ නොව රජුගේ කනට ද කුමන්ත්‍රණය නතු ගිය බව වටහා ගත් කැරලිකරුවෝ තමන් කරා මරුවා ළඟාවීමට ප්‍රථම රජු වැනසිය යුතු බව තීරණය කොට කුණ්‌ඩසාලේ, හඟුරන්කෙත, වලපනේ, තලගංවත්ත, බින්තැන්න, හඳගනාව, මැදමහනුවර ආදී ප්‍රදේශ පීරන්නට පටන් ගත්හ. මේ වන විට රජු සිටියේ උඩුගොඩ ග්‍රාමයේය.

රාජාවලිය පවසන අයුරින් උඩුගොඩපිටියේ දේවාලයට ගිය නරේන්ද්‍රසිංහ රජු ආවේශයෙන් හැඳිනගත් කපුවා. සත් දිනක්‌ ඇවෑමෙන් රජුට ජයග්‍රහණය ලබාදෙන බවත් එතෙක්‌ සැඟවී සිටින ලෙසත් නියම කළ අතර තමන්ට ජය ලබාදුනහොත් දේවාලය තනන බවට බාරයක්‌ වූ රජු පොද්දල්ගොඩ "නයින් කෙළින පතනෙහි" ලෙනට පලා ගියේය.

රජු පොද්දල්ගොඩ සැඟවී සිටිනැයි කටින් කට ගොස්‌ එය මැද මහනුවර සිටි කැරලිකරුවන්ගේ කනටද වැටිණි. ඔවුන්ගේ නියමය වූයේ රජු අල්ලා ගැනීම සඳහා ප්‍රදේශවාසීන් තමන්ට සහාය විය යුතු බවයි. ඊට එකඟ බව පෙන්වූ ඔවුහු කැරලිකරුවන් එකසිය විසිඅට දෙනාම රවටා රැහැණින් බැඳ සිය රාජපාක්‍ෂිකභාවය පෙන්වමින් රජුට බාර දුන්හ. මින් තහවුරු වන්නේ කුමන්ත්‍රණයේදී සාමාන්‍ය ජනතාව රජු සමඟ සිටි බවයි.

කැරලිකරුවන් අල්ලා ගැනීමෙන් පසු කටුගොඩගල නම් ස්‌ථානයට පැමිණි රජු "රාජෙද්‍රdaහීන් පිළිබඳ පෙර රජ සිරිත කුමක්‌වීදැ...." යි ඇමැතිවරුන්ගෙන් විමසූ විට ලැබුණු පිළිතුර වූයේ "මරණය" යන්නයි. එසේ නම් මනාපයක්‌ කර ගන්නා ලෙස රජු පැවැසුවෙන් කැරලිකරුවන් ඝාතනය කොට දේපළ රාජසන්තක කරන ලදී. එසේම සත් කෝරළ නිලධාරීන්ගේ සේවය ඉන්පසු රජ වාසලට අනවශ්‍ය බවටත්, ඔවුන් සිය ප්‍රදේශවල රැඳී සිsටිමින් රාජකාරි කළ යුතු බවත් නියෝග නිකුත් කෙරිණි. මේ තොරතුරුවලින් ප්‍රකට වන්න් රාජෙද්‍රdaහීන්ට වුවද අත්තනෝමතිකව දඬුවම් නොකොට පෙර සිරිතට මහජන සම්මතයට අනුකූලව කටයුතු කිරීමට තරුණ නරේන්ද්‍රසිංහයන් මුලදී උත්සාහ දරා ඇති ආකාරයයි.

කැරැල්ල සංසිඳුවා දුම්බර, හේවාහැට, වලපනේ, ඌව වෙල්ලස්‌ස ආදී ප්‍රදේශවල සේනාව පිරිවරා ලේවැල්ලේ ගංතොටට පැමිණි රජු පිළිගත්තේ රම්මලක අදිකාරම්ය. ඔහුගේ රාජපාක්‍ෂිකභාවය පිළිබඳව ප්‍රසාදයට පත් රජු එතැනදීම ඔහුට සත් කෝරළය ඇතුළු දීසාවන් පහක්‌ ද, නින්දගම් දහඅටක්‌ද, උඩ ගම්පහ හා පල්ලෙ ගම්පහ මහ අදිකාරම් ධුර ද ප්‍රදානය කළේය.

මාලිගයට පැමිණ නැවතත් රම්මලකඩ රන් මාලයක්‌ කර ලා තවත් ප්‍රසාද ලබාදීමෙන් පසු රජුවගබලා ගත්තේ පට්‌ටියේ බණ්‌ඩාරගේ ඉරණම විසඳීමටයි. රාජ නියෝගය අනුව ඔහු තලවින්නේ බලනගලහින්නට ගෙන ගොස්‌ එල්ලා හීසර පන්සියයක්‌ විද මරා දමන ලදී. සිය අර්ධ සහෝදරයා හට මෙවැනි දරුණු මරණයක්‌ ලබාදීමට රජු පෙළඹීමෙන් පෙනී යන්නේ රදළයන්ගේ රාජෙද්‍රdaහිකම් නිසාම ක්‍රමයෙන් ඔහු දැඩි සිතැත්තකු බවට පත්වෙමින් සිටි බවයි.

මෙම කැරැල්ලෙන් පසු නරේන්ද්‍රසිංහයන් සිය නිත්‍ය වාසය සඳහා තෝරාගත්තේ කුණ්‌ඩසාලේ නුවරයි. "මහවැලි වංශය" ට අනුව 1708 වන විට ද "උඩුමාලෙ දෙවියෝ" නමින් හැඳින්වූ නායක්‌කර් වංශික කාන්තාවක්‌ රජු විසින් සරණ පාවා ගෙන සිට ඇති අතර 1710 දී තවත් නායක්‌කර් වංශික කුමරියක්‌ සරණ පාවාගෙන ඇත. නායක්‌කර්වරුන් උඩරටට අරක්‌ ගත්තේ මෙම විවාහවලින් පසුව වන අතර පසුව රජුගේ සමීපස්‌ථයන් බවට පත්වූයේ ද ඔවුන් හා කතෝලිකයන්ය.

නරේන්ද්‍රසිංහ සමයෙහිදී කතෝලික සමය උඩරට ව්‍යාප්ත වන්නට පටන් ගත්තේ පේදුරු ගස්‌කොන්, ජාකෝමේ ගොන්සාල්වෙස්‌ ආදීන් හරහා බව පැවැසේ. මොවුන් හා රජු අතර වූ සම්බන්ධය කොතෙක්‌ දැඩි වීදැයි කිවහොත් හඟුරන්කෙත රජ මාලිගය ආසන්නයෙන් පල්ලියක්‌ තනාගැනීමට ද ඔවුනට අවසරය ලැබී ඇත.

පේදුරු ගස්‌කොන් යනු දෙවන රාජසිංහ සමයෙහි මෙරටට පැමිණි "දුකි ද ලැනරෝල්" නම් ප්‍රංශ තානාපතිවරයා සමඟ ආ ගස්‌කොන් නම් අස්‌ගොව්වාට දාව පෘතුගීසි කාන්තාවක කුස උපන්නෙකි. ඔහු නරේන්ද්‍රසිංහ කුමරුගේ ද මිත්‍රයෙක්‌ විය. සිංහල භාෂාව පිළිබඳ ප්‍රමාණික උගතෙකු වූ ගස්‌කොන් කවියෙහි, රජුට එරෙහි කැරැල්ලෙහිදී රාජපාක්‍ෂිකව ක්‍රියා කළ හෙයින් අදිකාරම් ධුරයක්‌ ඇතුළුව තාන්න මාන්න ලද ඔහු වාසය කොට ඇත්තේ හඟුරන්කෙත රජ මාලිගාව අසල නිවෙසකය. මොහු විසින් ලෙස ලියන ලදැයි කියෑවෙන "ශ්‍රී නාමය" නම් ප්‍රශස්‌ති කාව්‍යයෙහි සඳහන් මෙම කවෙන් ඔහුගේ සිංහල භාෂා පටුත්වය මෙන්ම කවීත්වය ද මනාව පැහැදිලි වේ.

මුවමද සඳුනුත් පිණිදිය කොකුමුත් නලසිළු එකයුත්විය තාපේ

මදරද පසරක්‌ ගෙන බැඳ මින් කොත් විදි කර සේසත් නිජ සේපේ

හැම සඳ සිරිකත් පුළුලුරතල පත් නරේන්ද්‍රසිංහ හිමි නොව තාපේ

සකිසඳ මුදුනත බැඳ පද පත්මත් වැඳ කිය වඩිනට ම සමීපේ

(මධ්‍යම ලංකා පුරාවෘත්ත - පිටුව 368)

කතෝලික මිතුරන් නිසා භික්‍ෂූන්වහන්සේලා ද නායක්‌කර් ඥතීන් නිසා රදළයන් ද රජු සමඟ නොහොඳ නෝක්‌කාඩුවීමේ ප්‍රතිඵලය වූයේ දෙවන කුමන්ත්‍රණයක්‌ ද දළුලන්නට පටන් ගැනීමයි. එය සෘජුවම රජුට නොව රජුගේ සමීපතමයන්ට එරෙහි වූවක්‌ විය. මෙම කුමන්ත්‍රණය පුපුරා ගියේ රජුගේ උපදේශකයා මෙන්ම ගුරුවරයා ද වූ සූරියගොඩ රාජසුන්දර හිමියන් විසින් දිනක්‌ එතුමාගේ කනට කෙඳිරූ රහසක්‌ නිසාවෙනි. මුළු උඩරට රාජධානියම වෙවුලුවාලන්නට සමත් වූ එම රහසින් කියෑවුණේ රජුගේ මෙහෙසිය හා ගස්‌කොන් අදිකාරම අතර අයථා සම්බන්ධයක්‌ පවතින බවයි. එය අසා නාගයෙකු සේ කිපී රජු දෙවරක්‌ නොසිතාම ගස්‌කොන් මරා දැමීමටත්, ගොන්සාල්වෙස්‌ පියතුමා සිර කිරීමටත් අණ කළ බව ඇතැමෙකුගේ අදහසයි. අනියම් ප්‍රේමවන්තයින් අතර හුවමාරු වූ රහසිගත තල්පත් ද පැමිණිලිකරුවන් විසින් ඉදිරිපත් කර තිබීම එම ක්‍ෂණික තීරණයට හේතුව බව සඳහන්ය. එහෙත් කොටගම වාචිස්‌සර හිsමියන් පවසන අයුරින් හිස ගසා දැමීමට පළමු රජු විසින් ගස්‌කොන් සිර කළ අතර ඔහු විසින් සිය නිරවද්‍යතාව සනාථ කිරීමට "නෝක්‌කාඩු මාලය" නම් පොතක්‌ ලියා රජුට යවා ඇත. එයද පත්වූයේ කුමන්ත්‍රණකරුවන් අතර හෙයින් සිය නිර්දෝෂී බව ඔප්පු කිරීමට අවස්‌ථාවක්‌ නොලැබීම ගස්‌කොන් මරණ දඬුවමට යටත් විය. "ගොන්සාල්වෙස්‌ චරිතය" නම් කෘතියට අනුව ඒ 1721 දීය. මන්දාරම්පුර පුවතෙහි (පිටුව 128) සඳහන් වන්නේ රජුගේ අග මෙහෙසිය ද අප්‍රකටවම 1721 දී මියගිය බවයි. නරේන්ද්‍රසිංහයන් ආගම දහමට වඩාත් ලැදිව කටයුතු කරන්නට පටන් ගත්තේ ඇයගේ අභාවයෙන් පසුව බව ද එහි සඳහන්ය.

කුමන්ත්‍රණය පිළිබඳ තතු රජුට හෙළිවී ඇත්තේ කලක්‌ ගතවීමෙන් අනතුරුවය. එහි ප්‍රතිඵලය වූයේ භික්‍ෂුවක වුවද සූරියගොඩ හිමියන්ට ද රජ උදහසින් ගැලවීමෙන් නොලැබීමයි. උන්වහන්සේ මරණයට පත්කොට වෙහෙර විහාර රාජසන්තක කෙරුණු අතර ඥතීන් ද බින්තැන්නෙහි සිරකරන ලදී. ගස්‌කොන්ගේ හිස ගසා දැමූ ලෙව්කේරාළ සිර කළේ මාකෙහෙල්වලය. වැලිවිට සඟරජ හිමියන් විසින් 1757 දී ලියන ලද ලිපියක මෙම සිදුවීම සඳහන් වන්නේ "සූරියගොඩ සාමනේර උන්නාන්සේ සඟුරන්කිතදී වීර පරාක්‍රම නරේන්ද්‍රසිංහ මහරජාණන්ට කරුණානුකූල ලීම කීමෙන් අර්ථයෙන් ධර්මයෙන් ප්‍රයෝජනවත්ව වැඩ සිsටියාය. ගස්‌කොන් අදිකාරමත් වැඩි කරුණාව ඇතුළු ප්‍රබන්ධාදියෙන් වැඩි ප්‍රයෝජන ඇතුළුව හැදී යෙදී සිටියාය. පෙරළියක්‌ සැදි සූනියමක්‌ අරඹයා නොවෙයි. දුක්‌ ගැනගෙන හිටිය අයට උදහසක්‌ ආ විට වරද වැටෙන හැටියට වරද වැටී අදිකාරමත් මැරුවාය. සාමනේර උන්නාන්සේ අපටත් කර දැමුවාය..." යනාදී වශයෙනි.

(සිංහල සාහිත්‍ය, වංශය පිටුව 763) ලන්දේසීන් හා තිබූ සම්බන්ධයක්‌ හේතු කරගෙන ගස්‌කොන් මැරවිය යනුවෙන් ඇතැමුන් දරන අදහස මෙම ලිපියෙන් නිෂ්ප්‍රභ වේ.

මේ අයුරින් රදළයන් සමඟ ගැටෙමින් සිහසුන රැකගත්තා විනා රට දැය සමය වෙනුවෙන් නරේන්ද්‍රසිංහයන් විසින් කිසියම් සේවයක්‌ නොකළේ ද යන්න මෙහිදී ඇතිවෙන ගැටලුවකි. මෑතකාලීන ලේඛන අනුව නම් ඔහු සෙල්ලක්‌කාරයකු මිස රටට හිතැතිව වැඩක්‌ කළ අයෙක්‌ නොවේ. එහෙත් මහාවංශය හා මන්දාරම්පුර පුවත ඔහුගේ සේවාවන් පිළිබඳව කොතෙකුත් විස්‌තර පවසයි. ඒවාට අනුව ඔහු වන්දනා ගමන් ගොස්‌ ඇති වාර ගණනාවකි. දෙවර බැගින් මහියංගන හා ශ්‍රීපාද වන්දනාවේද වරක්‌ අනුරාධපුර වන්දනාවේ ද ගොස්‌ පුද පූජා පවත්වා දානාදී පුණ්‍යකර්මයන් සිදුකොට ඇති අතර ශ්‍රීපාද වන්දනාවේදී තලතෙල් හා තැඹිලි තෙල් පහන් නවලක්‍ෂයකින් පූජාවන් පවත්වා ඇත. එසේම දිරාපත්ව තිබූ දළදා මාලිගය වෙනුවට නව දෙමහල් මන්දිරයක්‌ කරවීම, සෙංකඩගල නුවර බෝධියක්‌ ප්‍රතිෂ්ඨාපනය කරවා චෛත්‍යය ඉදිකිරීම, භික්‍ෂූන්වහන්සේලාට සිව්පසය සැපයීම, රෝගීන්ට බෙහෙත් හා මගීන් සඳහා මංමාවත් අසල තැබීමට කිරි, උක්‌ හකුරු ආදිය සැපයීම, ගුරුදෙණිය කෙත තමන් විසින්ම අස්‌වද්දා දළදා හිමියන්ට පිදීම ආදිය ද මේ රජු විසින් කර ඇති තවත් පුණ්‍යකර්මයන්ය. අලුතින් ගම් හැටදෙකක්‌ ඉදිකොට නිවාස ද සාදා දිළිඳුන්ට ලබාදී ඉතිහාසයේ "ගම්උදාව" පවත්වා ඇත්තේ ද මේ රජු විසිනි. එසේම වර්තමානයේදී කුණ්‌ඩසාල රජ මහ විහාරයේ තැන්පත් කර ඇති රන් ආලේපිත රත් හඳුන් පිළිමය එදිනෙදා වැඳුම් පිදුම් කටයුතු සඳහා කුණ්‌ඩසාලේ මහ වාසලෙහි තැන්පත් කර තිබූ පිළිමය බව සඳහන් වීමෙන් ගම්‍ය වන්නේ බෞද්ධ පිළිවෙත් අනුව රජු දිවි ගෙවා ඇති බවයි.

කුණ්‌ඩසාලෙ රජමහා විහාරය යනු වැලිවිට සරණංකර හිමියන්හට ආරක්‍ෂා සහිතව වැඩවිසීම සඳහා රජු විසින් ඉදිකර දුන් සේනාසනයයි. මැණික්‌ ගල්හත්සිය හතක්‌ ඔබ්බවා රන් ආලේප කොට තැනූ රියන් එකහමරක්‌ උස කරඬුවක්‌ ධාතූන්වහන්සේලා විසිනමක්‌ ද සහිතව උඩුනුවර නියම කන්දේ විහාරයට පූජා කිරීම පිළිබඳව සතුටට පත්වූ සරණංකර හිමියන් විසින් රජුට පින් අනුමෝදන් කර ඇත්තේ ගාථා අටකින් යුක්‌ත සන්දේශයක්‌ ඔප්පු කරමිනි. මේ හැරුණු විට දඹුල්ල, දඹදෙණිය, හුම්බුළුව, රුක්‌මලේ, මඩවල, මොරපාය, අරත්තන ආදී පුරාණ විහාර ප්‍රතිසංස්‌කරණය කරවීම, අනුරාධපුරයේ ශ්‍රී මහා බෝධියට වන්නියේ ඉඩම් පූජා කිරීම, පෝයමළු විහාරයේ සති පිsරිත් පිංකම් පැවැත්වීම ආදිය ද නරේන්ද්‍රසිංහයන් විසින් සිදුකර ඇති අනෙකුත් පුණ්‍යකර්මයන්ය. එසේම කුලදරුවන් පැවිදි කරවීම සඳහා ද අනුග්‍රහය ලබාදුන් බව සඳහන් වීමෙන් පෙනී යන්නේ බුදුසසුන රැකගැනීමට රජු දැරූ උත්සාහයයි. රජු මේ සියල්ල සිදුකොට ඇත්තේ එවකට සිටි භික්‍ෂූන්වහන්සේලා ලෞකිකත්වයට බර වූ ජීවිත ගෙවමින් සිටියදීය. ඊට හොඳම නිදසුනක්‌ වන්නේ පෝයමළු විහාරයේ නායක කොබ්බෑකඩුවේ ගණේබණ්‌ඩාර හිමිනම පුත්තලමේ දිසාපති පදවියත්, උඩුනුවර සතර දේවාලවල බස්‌නායක පදවියත් දැරීමයි. රජුගේ ආගමික කටයුතුවල වටිනාකම තව තවත් උද්දීපනය වන්නේ මෙම තත්ත්වය හා සසඳන විටය. එසේ වුවත් ඇතැමුන් පවසන්නේ මෙම රජු බුද්ධාගමට ප්‍රමාණවත් අයුරින් අනුග්‍රහ නොදැක්‌වූ බවකි.

රජු දැඩි දේව භක්‌තිකයකු වූ බවට ද සාක්‍ෂි ඇත. සෙංකඩගල නුවර නාථ දේවාලය කරවීම, පිටියේ දෙවියන් සඳහා උඩුගොඩ හා දම්බරාව දේවාල කරවීම, අත්තනකුඹුර පත්තිනි දේවාලයට දිනපතා තෙල් වියදම් ලබාදීම, හඟුරන්කෙත මහ විෂ්ණු දේවාලයේ පෙරහැර කටයුතු වෙනුවෙන් දේවාලය ඉදිරිපිට ඇති ඉඩම් පවරා දීම මගින් ඒ බව තහවුරු වේ.

කෘෂිකර්මාන්තයේ උන්නතිය වෙනුවෙන් රජු කළ කටයුතු ලෙස උඩුගොඩ සිට කුණ්‌ඩසාලේ දක්‌වා සැතපුම් දහයක්‌ පමණ දිග "රහස්‌ ඇළ" කරවා කුඹුරු සඳහා අවශ්‍ය ජල පහසුකම් ලබාදීම, දම්බරාව, අඹේවෙල, මහවැව, දඹව ආදී වැව් කරවීම, වාගොල්ල, තලාතුඔ ආදී ප්‍රදේශවල කුඹුරු අස්‌වැද්දවීම, වලපනේ, ඌව, හේවාහැට ආදී ප්‍රදේශවල වාරිමාර්ග කරවා කුඹුරු අස්‌වැද්දවීම ආදිය දැක්‌විය හැකිය. එදා ප්‍රධාන අපනයන ද්‍රව්‍යයක්‌ වූ පුවක්‌ වගාව නැංවීමට රජු කටයුත කළ බව.

"සදා පොල් පුවක්‌ ගහ දෙපස දැලේ

සෙල්ලං නිරිඳු වඩනා කුණ්‌ඩසාලේ..."

යන කවි දෙපදයෙන් හෙළිවේ.

නරේන්ද්‍රසිංහයන්ගේ මාර්ග සංවර්ධනයට අයත් ව්‍යාපෘති වූයේ කොත්මලේ හා ඌවේ මාර්ග තැනවීම, රට මැද පාර, වලපනේ හෙය (පාලම) හා මාර්ගය පැනවීම දුම්බර හා සෙංකඩගල මාවත් තැනවීම, මහවැලි ගඟ හරහා ගෙයක්‌ කරවීම ආදියයි. (මන්දරාම්පුර පුවත 463 වන කවිය)

සාහිත්‍යයේ උන්නතිය වෙනුවෙන් ද උරදුන් මේ රජුගේ කාලය තුළදී ලියෑවී ඇති ග්‍රන්ථ ගණනාවකි. ඒ අතරින් "සාරාර්ථ සංග්‍රහය", "භේසජ්ජ මංජුසා සන්න" ආදිය කළේ සඟරජ හිමියන්ය. සතුරු කරදර මැද වුවද ග්‍රන්ථකරණයට උචිත පරිසරයක්‌ රජු විසින් සලසා දුන් බව "ශෘංගාරාලංකාරය" "හේම කුරුළු සංදේශය", "මනිචෝර ජාතකය", "ඉතිබිසෝ" ජාතක කාව්‍යය", "සුමුගු දා කව", "අතුල රජ පුවත", "තෙරුවන් මාලා" ආදී වශයෙන් වන ග්‍රන්ථ නාමාවලියෙන් තහවුරු වේ. මේවාට අමතරව හරිශ්චන්ද්‍ර කතාව,දුකුල රජ පුවත ආදී දෙමළෙන් සිංහලට පරිවර්තනය කළ ග්‍රන්ථ ද ලියෑවී ඇත්තේ ද මෙම වකවානුවේදීය. එසේම පෘතුගීසි වෛද්‍ය ග්‍රන්ථ දෙකක්‌ පරිවර්තනය කිරීමට ද රජු විසින් අනුග්‍රහය දක්‌වා ඇති බව සඳහන්ය.

තමන්ට එරෙහිව කෙතරම් කුමන්ත්‍රණ තිබුණද කවිකළු රසයෙහි රජු තුළ වූ ලොල්බවෙහි ද අඩුවක්‌ තිබී නැත. වර්තමානයේදී ද භාවිත වන උඩරට වන්නම දහඅට නිර්මාණය වී ඇත්තේ නරේන්ද්‍රසිංහ සමයේදී බව, වන්නම් උපත පිළිබඳව කියෑවෙන සන්නයක... "ශ්‍රී ලංකා භූ මණ්‌ඩලේස්‌වර වූ ශ්‍රී වීර පරාක්‍රම අධිරාජයාණන් වහන්සේගේ රාජ සභා... සර්ගාදී අටලොස්‌ වර්ගය නොහොත් වන්නම් දහඅට විභාග කොට ශෘංගාරාදී නව නාට්‍ය රසයෙන් යුක්‌තව...." යනාදී වශයෙන් සඳහන් වීමෙන් පැහැදිලි වේ. සෝමා විඡේසේකර පිටුව 39) ඒවායින් ගජභා වන්නම ලියෑවී ඇත්තේ රජුගේ මංගල හස්‌තිරාජයා වූ කෙංගල්ලේ ඇතාගේ ගමන් විලාශය අනුව යයි පිළිගැනීමක්‌ පවතී. මෙම ඇතුගේ දළ දෙක අදද කුණ්‌ඩසාලේ රජමහ විහාරයේදී දැකගත හැකිවේ.වන්නම් ප්‍රබන්ධකරුවන් ලෙස සැලකෙන්නේ රම්මලක අදිකාරම, ගණිතාලංකාර බ්‍රාහ්මණ සහ මල්වතු විහාරයේ වැඩ විසූ හිsමිනමකි. රම්මලක විසින් ශෘංගාලංකාරය නම් කෘතිය ප්‍රබන්ධ කොට ඔප්පු කිරීමෙන් පසු ඒ පිළිබඳව ප්‍රසාදයට පත් රජු උඩුනුවර රම්මලක ගම ඔහුට ත්‍යාග කොට ඇත්තේ මත්ගමු ඔයෙහි ඇති ගලක කොටවන ලද සන්නසක්‌ මගිනි. උඩරට ශාසනික හා අධ්‍යාපන දියුණුවේ උච්චතම අවස්‌ථාව ලෙස සැලකෙන්නේ 1675-1760 අතර කාලය වන අතර ඊට මේ රජුගේ පාලන වකවානුව ද අයත් වන බව අමතක කළ යුතු නොවේ.

ඇතැමෙක්‌ මේ රජු සම්බන්ධයෙන් නඟන චෝදනාවක්‌ වන්නේ ලන්දේසීන් විසින් කවරාකාරයේ මදිපුංචිකමක්‌ කළ ද ඒ වග නොතකමින් සෙල්ලක්‌කාර ජීවිතයක්‌ ගෙවීය යන්නයි. එහෙත් මොහු ලන්දේසීන් හා ගනුදෙනු කර ඇති අයුරු බලද්දී එසේ ඇස්‌ කන් පියාගෙන සිටි වගක්‌ පෙනෙන්නට නැත.

1706 දී ලන්දේසීන් මෙරට සියලු වරායන් වසා දැමුවේ උඩරට නිදහස්‌ වෙළෙ¹මට නැවතීමේ තිත තබමිනි. ඒවා විවෘත කරන ලෙස 1715 වන තෙක්‌ සුහදව ඉල්ලා සිටියත් ලන්දේසීන් එය කනකට නොගත්තෙන් 1715 දී උඩරට සියලු කඩවත් වසා දැමිණි. ගස්‌ යට පුවක්‌ කුණුවන විට කඩවත් ඇරෙනු ඇතැයි ලන්දේසීන් සිතුව ද ඒවා ඇරුණේ අවුරුදු දහඅටකට පසුව 1734 දීය. රජුගේ මෙම දැඩි ක්‍රියාව නිසා උඩරට සම්බන්ධ සිය ප්‍රතිපත්තිය වෙනස්‌ කිරීමට පවා ලන්දේසි ආණ්‌ඩුවට සිදු වූ බව සඳහන්ය.

පසුකාලීනව සම්බන්ධතා පළුදු වුවද මුලදී දෙපක්‍ෂය අතර තෑගි බෝග පවා හුවමාරු වී ඇත. ලන්දේසීන්ගෙන් රජුට ලැබුණු ත්‍යාග අතර අශ්වයන්, අශ්ව කරත්ත දෙකක්‌, පෝය දින සහිත රන් ඔරලෝසුවක්‌, වියත් හතහමාරක්‌ දිග දුර දක්‌නයන් හැරුණු විට රන් රිදී හෙප්පුවල දමන ලද මුතුඇට පනස්‌ දෙකක්‌ ද වූ බව කියෑවේ. 1717 දී යෑවූ අශ්ව කරත්තය හංසයකුගේ හැඩය ගත් එකකි. රජු විසින් ද විවිධ ත්‍යාග ලබා දී ඇති අතර වරක්‌ ලන්දේසි ආණ්‌ඩුකාරයකුගේ පවුලේ සාමාජිකයන් තිදෙනකුට ඇතුන් තිදෙනකු ත්‍යාග කර ඇත.

එදා නරේන්ද්‍රසිංහයන් සතුව තිබූ භාණ්‌ඩ රැසක්‌ අද කුණ්‌ඩසාලේ රජමහ විහාරයේදී දැකගත හැකිය. ඒවායින් වඩා වැදගත් වන්නේ රජුගේ උඩුකය ඇඳුමයි. වර්තමානයට වුවද ගැලපෙන මෝස්‌තරයකින් මසා ඇති අය කොඩ්රින්ටන් නම් ඉතිහාසඥයා විසින් විශාල මුදලකට මිලදී ගැනීමට උත්සාහ කළත් එවකට සිටි විහාරාධිපති හිමියන් ඊට එකඟ වී නැත්තේ ජාතියේ වාසනාවටය.

නරේන්ද්‍රසිංහයන්ට එරෙහිව ඉදිරිපත් වන ප්‍රබලම චෝදනාව වන්නේ සරණංකර හිමියන් විසින් කොතෙකුත් ඉල්ලා සිටියද භික්‍ෂු උපසම්පදාව ගෙන්වා දීමට උනන්දුවක්‌ නොගත්තේය යන්නයි. මෙම ඉල්ලීම ඉටුකරන්නට රජුට නොහැකි වූයේ අභ්‍යන්තර දේශපාලන ආරාවුල් නිසා මෙන්ම ලන්දේසීන් හා උඩරට අතර හොඳ හිත පසු කාලයකදී පළුදු වීම නිසා ද විය හැකිය. ඇතැම් විට ගනේ බණ්‌ඩාර වැනි හිමිවරුන් විසින් ඒ සඳහා උනන්දු නොවන ලෙස ලන්දේසීන්ගෙන් ඉල්ලා සිටින්නට ද ඇත. එම හිමිකම රජු වෙනුවෙන් ලන්දේසීන් හා සාකච්ඡා සඳහා නිතර නිතර කොළඹට ගිය අයෙකි. එසේම සරණංකර හිමියන් හා අමනාපයෙන් පසුවුවෙකි. වරක්‌ රජු විසින් සරණංකර හිමියන් නුවරින් පිටුවහල් කරන ලද්දේ ද මෙම හිමියන්ගේ බතට අවනතවීමෙන් යෑයි කියෑවේ.

නරේන්ද්‍රසිංහයන්ට එරෙහිව විවිධ කුමන්ත්‍රණ දියත් වුවද රට දැය ආගම වෙනුවෙන් රජු කළ සේවය නිසාම ඔහු ජනප්‍රිය නරපතියකු වූ බවට කොතෙකුත් සාක්‍ෂි ඇත. "හේම කුරුලු සංදේශය" ලියූ දික්‌වැල්ලේ හිමියන් කඳසුරිඳුට එය ඔප්පු කරමින් ඉල්ලා සිටියේ රජු රැකගනිමින් ඔහුට උතුම් පුත් රුවනක්‌ ලබාදෙන ලෙසයි. එසේම සුමගු දා කව" ලියූ ගන්නොරු විහාරයේ මහාසේන හිමි රජුගේ පරිත්‍යාගශීලීව වර්ණනා කර ඇත්තේ කව් ගණනාවකිනි. සිංහල සාහිත්‍ය වංශය, පිටුව (399) කර්තෘ අඥත වූ "නිසබා අස්‌න" ලියෑවී ඇත්තේද නරේන්ද්‍රසිංහයන්ගේ යසස්‌ තෙද උසස්‌ කොට, ශතාධික වර්ෂයක්‌ දිගසිරි ද සව්සිරි ද ලබාදීම පිණිසයි. ජීවිතය අහිමි වන්නට ගිය අවස්‌ථා දෙකකදීම රජු බේරාගෙන ඇත්තේ හිතවත් ඇමැතිවරුන් ඉදිරිපත් වීමෙනි. ලේවැල්ලේ තොටට දිය කෙළියට ගිය රජු ගඟේ ගසාගෙන යද්දී බේරා ගත්තේ දෙණියේ හළුවඩන මැතිඳුය. එසේම සිරිපා කරුණා කරද්දී ලක්‍ෂපානේදී රජු ඉදිරියට දිවආ මඳ කිපුණු වල් අලියාගෙන් බේරුණේ කොට්‌ටාව නිළමේ ඉදිරියට පැන මතුරා අලියා පලවාහැරීම නිසාය. (මන්දාරම්පුර පුවත 447, 449 කවි)

කෙතරම් ජනප්‍රිය වුවද රජු ගත් නොමනා තීරණයක්‌ හේතුවෙන් සියල්ල කනපිට පෙරළිණි. ඒ 1732 දී උඩරට රදළ පවුල් සතු තනතුරක්‌ වූ මහ ගබඩා නිළමේ ධුරයට සිය නායක්‌කර් මෙහෙසියගේ සුළු පියාගේ පුත්‍රයා පත්කොට ඔහුට "අලකොලංශ" ගම පවරාදීම නිසයි. මින් රදළයන් පමණක්‌ නොව සාමාන්‍ය ජනතාව ද රජුට එරෙහි විය. කැරලිකරුවන් විසින් නායක්‌කර් වංශික ගබඩා නිළමේ මරණ ලද්දෙන් යක්‍ෂාවේශ වූ රජු ඔවුන් ඝාතනය කොට ඔවුන්ගේ ගම්බද ගිනි තැබුවේය. රම්මලක මහ අදිකාරම මෙන්ම රජු මරණයෙන් බේරාගත් දෙණියේ හළුවඩන නිළමේ හා කොට්‌ටාව නිළමේ ද එක ළඟ පිහිටි ගල් දෙකක්‌ අතරින් මුළු මහවැලි නදියම ගලන රන්ටැඹේ ගල අසලින් සැඩ දිය පහර හරහා පීනා රාජ සම්මාන දිනූ බ-ජල නිළමේද ඇතුළු උඩරට ප්‍රධානීන් විසිපස්‌දෙනෙක්‌ පමණ නායක්‌කර් වංශිකයා වෙනුවෙන් සිය ජීවිතවලින් වන්දි ගෙවූහ.

මුල්වරට රාජකීය සම්බන්ධයක්‌ නැති පවුලකට මහ අදිකාරම් ධුරය හිමිවූයේ ද මේ අවස්‌ථාවේදීය. ඒ තරුණ ඇහැලේපොල විෙ-සුන්දර මුදියන්නැහේ එම තනතුරට පත් කිරීමෙනි. ඉන් රජු බලාපොරොත්තු වූයේ රදළයනට පාඩමක්‌ ඉගැන්වීම වුවද එයට සාමාන්‍ය ජනතාව ද එරෙහි වූ බව "සිංහල සාහිත්‍ය වංශය" පවසයි. (පිටුව 383) ඇහැලේපොල සන්නස අනුව එම පරම්පරාව දෙවන රාජසිංහ යුගයේ සිට විවිධ උසස්‌ තනතුරු දැරුව ද මහ නිලමේ තනතුරට පත්වන්නේ මෙම සිද්ධියෙන් පසුවය. සාමාන්‍ය ජනතාව නරේන්ද්‍රසිංහ රජුට එරෙහි වූ මුල් අවස්‌ථාව ලෙස මෙය සඳහන් කළ හැකි අතර ඊට සම්බන්ධ වූ හේවාහැට ජනතාවට රජු දඬුවම් කළේ ඔවුන් තරාතිරමෙන් පහත හෙළීමෙන් බව ලෝරි පවසයි.

නරේන්ද්‍රසිංහ රජු මියයන්නේ වසරක පමණ කාලයක්‌ තිස්‌සේ බරපතල ලෙස රෝගාතුරව සිටීමෙන් පසුවය. රජුට ප්‍රතිකාර කිරීම පිණිස ලන්දේසීන් විසින් ද ඩැනියෙල්ස්‌ නම් වෛද්‍යවරයකු එවුවද ඉනුදු පළක්‌ නොවීය. ක්‍රි.ව. 1739 මැයි 13 වැනි දින රජුගේ අභාවය සිදුවූ අතර ඒ වසර හතළිස්‌ නවයක්‌ වැනි කෙටි ජීවිත කාලයක්‌ ඇවෑමෙනි. සිය තිස්‌ අවුරුදු රාජ්‍ය කාලය තුළ රජු මුහුණදුන් සිදුවීම් දෙස බලන විට එම මරණය කුමන්ත්‍රණයක ප්‍රතිඵලයක්‌ වීමට ද පුළුවන.

අවසානයේ රජු මියගියේ සිය නායක්‌කර් වංශික මෙහෙසියගේ සොහොයුරාට උඩරට සිංහාසනය පවරා දෙමින් මන්දාරම්පුර පුවත පවසයි. ඇතැම් මූලාශ්‍රවලට අනුව රජුගේ යකඩ දෝලියකගේ පුතකු වූ උනම්බුවේ බණ්‌ඩාර සිංහාසනාරූඪ කරවීමට රජුට හා සමහර ඇමැතිවරුනට අවශ්‍ය වුවත් ඊට එරෙහි වී ඇත්තේ සරණංකර හිමියන් හා මහාදිකාරම් වූ ඇහැලේපොළ මුදියන්නැහේය. සරණංකර හිමියන්ට අවශ්‍ය වූයේ සිය ගෝලයා සිහසුනට පත්කොට ඔහු ලවා උපසම්පදාව ගෙන්වා ගැනීමටයි. ඇහැලේපොළට වුවමනා වූයේ තමන් අභිබවා වෙනත් රදළ පවුලක්‌ ඉස්‌මතුවීම වැළැක්‌වීමටයි. එසේම ඇහැලේපොළත්, නායක්‌කර් වංශික බිසවත් අතර තිබූ අයථා සම්බන්ධයක්‌ නිසා ඔහු නායක්‌කර් පක්‍ෂය ගත් බවක්‌ ද ජනප්‍රවාදයෙහි සඳහන්ය.

1739 දී සරණංකර හිමියන් හා ඇහැලේපොළ මැදිහත් වී බිසවගේ සහෝදරයා වූ ශ්‍රී විජය රාජසිංහ නමින් සිහසුනට පත්කරන ලදී. රෝගාතුරව සිටි රජුට එය වැළැක්‌වීමට නොහැකි වූයෙන් හිතවත් ඇමැතියකුලවා පාරම්පරික රාජකීය ඔටුන්න මහවැලි ගඟේ ගැඹුරු වක්‌කලමකට දම්මවන ලද බවත් එම නිසා ඔටුණු පැළඳීමේදී නව රජුට ඔටුන්නක්‌ සාදවා ගැනීමට සිදු වූ බවත් අද කෞතුකාගාරයෙහි දක්‌නට ඇති දෙමළ ඌරුවක්‌ සහිත අටමුළු ඔටුන්න විය හැකි බවත් එම ජනප්‍රවාදයෙන් තවදුරටත් කියෑවේ. (මග දිගට ජනකතා, ඩී. පී. වික්‍රමසිංහ, පිටුව 196) සත්‍යය එය නම් නරේන්ද්‍රසිංහයන් ජාතිවාත්සල්‍යයෙන් යුක්‌ත වුවෙකු බවද පිළිගත යුතු වේ.

ඇහැලේපොල මුදියන්නැහේ විසින් එදා 1739 දී උඩරට සිහසුන පරහස්‌ත ගත කළද ඉතිහාසය විසින් එම චෝදනාවට ද වගඋත්තරකරු කර ඇත්තේ නරේන්ද්‍රසිංහ රජුවය. මින් පෙනී යන්නේ කවදත් පාවාදෙන්නන්ගෙන් හිඟයක්‌ මෙරටට තිබී නැති බවයි. 1736 සිට වසර හැත්තෑපහක්‌ ගතවන තැනදී තමන්ගේ මුණුබුරෙකු තමන් විසින් බලයට පත්කළ නායක්‌කර් වංශය හා උඩරට සිංහාසනයත් විජාතියකට පාවාදෙන බවත්, ඒ නිසාම ඇහැලේපොළ පරම්පරාව ද සමූලෝත්පාටනය වන බවක්‌ දැනගැනීමට තරම් නුවණක්‌ ඇහැලේපොල විෙ-සුන්දර මුදියන්නැහේට එදා තිබිණි නම් අන්තිම සිංහල රජු ලෙස නරේන්ද්‍රසිංහ නාමය ඉතිහාසයට එකතු වන්නේ නැත.

පද්මිණී සෙනෙවිරත්න